Buiten schemert het. Binnen is het licht en ruikt het lekker. Op tafels in de hal van de Hessenwegkerk staan schalen klaar. Enkele zijn al gevuld. Straks is er een buffet met rijstgerechten en andere lekkernijen. De grote zaal begint vol te stromen met mensen van allerlei kleur en nationaliteit. Ze mengen zich vanzelf tussen de gemeenteleden, onder wie de jongeren die deze avond bedienen.

Bij de deur staat initiatiefnemer Jan Heuver, voorzitter van de plaatselijke commissie voor zending, werelddiaconaat en ontwikkelingssamenwerking. Hij kwam dit najaar met het voorstel om mee te doen met Tafels van Hoop, een landelijk project dat vorig jaar voor het eerst werd georganiseerd door Kerk in Actie. De protestantse gemeente Hardenberg is de eerste kerk in Overijssel die meedoet.

„Er is hier een asielzoekerscentrum en er wonen nogal wat statushouders in Hardenberg”, zegt Heuver. „Iedereen is enthousiast. We kunnen met de hele gemeente iets voor vluchtelingen doen. De één kookt, de ander helpt met organiseren. Jongeren bedienen en zorgen samen met ds. Henry Dorgerlo voor het toetje.” Daar komt de predikant juist aanlopen, met een schort voor.

Hardenberg krijgt een voorkeursbehandeling: Karel Jungheim van Kerk in Actie is er vanavond ook. „Overal komen kerken in actie om vluchtelingen te leren kennen en te ontmoeten. Deze maaltijd helpt tegen de verharding in de maatschappij”, hoopt hij. „Hulp aan vluchtelingen zit in het DNA van de kerk. Jezus was Zelf een vluchteling. Toen Hij geboren werd, was er voor Hem geen plaats.”

Ook ds. René de Reuver, scriba van de Protestantse Kerk, komt eten. „Ik ben uitgenodigd om aan te schuiven”, zegt hij. „Het is goed vluchtelingen gastvrij te ontvangen. Als het gaat over de migrant in het algemeen zetten veel Nederlanders hun stekels op, maar als ze deze mensen zien, wordt het anders. Als je hen in de ogen kijkt, besef je dat het om mensen gaat.”

De scriba adviseert om te beginnen met kleine dingen om iets voor hen te betekenen, al gaat het maar om het maken van een praatje of samen koffiedrinken.

Koffie wordt in een piepklein kopje aangeboden door een bezoeker. Het is sterke Turkse koffie, alvast een voorproefje van wat er straks komt. Arabische muziek klinkt door de zaal. Het is bijna zes uur. De maaltijd gaat beginnen. Er zijn nog een paar lege plaatsen aan de tafel. Alle aanwezigen mogen aanschuiven. Eet smakelijk.

En die verhalen van hoop? Ayold Buit, kartrekker van een buddyproject, vertelt er één. Hij kwam onlangs in contact met jongeren uit het azc die naar de kerk wilden. Negentien in totaal. „En nu maar hopen dat ze blijven komen.”