De korte verhalen, geschreven door Willemijn de Weerd, roepen herinneringen op aan haar bundels over Sofie en haar buurjongen Bram. Ze hebben eenzelfde optimistische toon en frisse verteltrant. In bijna elk verhaal zit iets humoristisch. De grappige twist die aan het eind van de verhalen over Sofie veel voorkomt, is hier ook regelmatig aanwezig.

In de bundel geeft de auteur knipoogjes naar de volwassen lezer of het oudere kind, waardoor voorlezen leuk blijft. Zoals in het verhaal waarin de moeder van Ella Cilia’s moeder, die Nederlands wil leren, helpt: „Mama is echt heel goed in praten, ze kan het uren volhouden. De moeder van Cilia leert vast veel van haar.” Mooi aan ”Kikkervisjes in de soep” is ook de manier waarop geloof een vanzelfsprekende plek krijgt, als het verhaal zich ervoor leent. Zo wil Joep liever niet dat de juf bidt of zijn litteken weggaat, want dan „kan niemand meer zien hoe gewond hij is geweest”.

Bij een deel van de verhalen is de plot trouwens wel tamelijk mager. Bijvoorbeeld als Joep en zijn zus een verjaardagsontbijt voor hun moeder maken. Dat loopt uit op een chaos en eindigt in „Geeft niets. We gaan gewoon samen opruimen.” Een beetje meer verrassing zou geen kwaad kunnen, en gelukkig zijn die verhalen er ook.

Boekgegevens

”Kikkervisjes in de soep. Vrolijke voorleesverhalen over Ella en Joep”, Willemijn de Weerd en Marijke ten Cate (ill.); uitg. Columbus, € 16,95.