De jaarlijkse bijeenkomst in De Aker in Putten wordt georganiseerd door de predikantsvrouwencontio, die zich verbonden weet met de Gereformeerde Bond. Het thema van de dag was ”Mijn lief is dominee”, over liefde en trouw in de pastorie: God dienen, elkaar dienen en de gemeente dienen. De bijeenkomst trok ongeveer 115 predikantsvrouwen.

Relatie

Naar aanleiding van Efeze 5: 21-33 hield ds. Nobel, hervormd predikant te Garderen, een meditatie. Hij stelde daarin dat het huwelijk na de relatie met God de diepste relatie is die er bestaat. Toch kent het huwelijk ook zijn moeilijkheden, zo gaf de predikant aan. „Er zijn veel echtscheidingen. Jongvolwassenen zijn pessimistisch en gereserveerd aangaande het huwelijk.”

Mensen trouwen in de westerse cultuur voor zichzelf, zo stelde ds. Nobel. „Voor hun wederzijdse individuele groei en genot.” Daarbij hebben veel mensen hoge verwachtingen: „Je kunt pas trouwen als je de ware hebt gevonden.”

Christus en Zijn opoffering voor de gemeente zijn de sleutels voor het begrijpen van het huwelijk, aldus ds. Nobel. „Het Evangelie helpt je om het huwelijk te begrijpen en het huwelijk helpt je om het Evangelie te begrijpen.”

Naast het woord opoffering kan ook het woord ”verbond” helpen om het huwelijk aan te duiden. „Een verbondsrelatie is een mengeling van liefde en recht; van plicht en hartstocht.” Het is een vergissing om te denken dat je liefde moet voelen, aldus de predikant. „Juist daden van liefde leiden tot gevoelens van liefde.”

Belangrijk is dat het Bijbelgedeelte begint met vers 21 en niet met vers 22. „Alles wat Paulus zegt over het huwelijk heeft als uitgangspunt dat beide partijen vervuld zijn met Gods Geest. Egocentrisme is een probleem dat veel huwelijken kapot maakt.”

Vriendschap

Het huwelijk is bedoeld als vriendschap, zo stelde ds. Nobel. „Als Gods evenbeeld zijn wij bestemd voor relaties.” Het hoofddoel van het huwelijk is dat Christus’ karakter in ons zichtbaar wordt. „Paulus spoort echtgenoten aan om ervoor te zorgen dat hun levensgezel meer van Jezus houdt dan van henzelf.”

De echtgenote van de predikant, mevrouw E. Nobel-Buijs, belichtte het dagthema vanuit haar ervaring als psycholoog en predikantsvrouw. Zij vroeg zich af of het huwelijk anders is in de pastorie dan daarbuiten. „Het gaat bij elk huwelijk om liefde en trouw”, maar volgens haar wordt op een predikantsechtpaar veel meer gelet: „een ambtswoning lijkt soms meer een glazen huis.”

Bij het begin van het huwelijk is het belangrijk om af te spreken hoe het ambt wordt ingevuld en of je als predikantsvrouw blijft werken, gaf Nobel-Buijs aan. „In de middenfase krijg je te maken met kinderen die soms kritisch zijn. „Dat vraagt om balanceren: luisteren naar je kind en tegelijk eerlijk genuanceerd denken.” Nobel-Buijs besloot haar lezing door te stellen dat de predikant geen eigendom is van de gemeente of van zijn vrouw, maar van God.