Het te testen ontwerp kreeg de naam Prandtlvliegtuig, genoemd naar de Duitse ingenieur Ludwig Prandtl, die deze aerodynamische vorm in 1924 al voorstelde. Met een Europese Horizons2020-subsidie van 3 miljoen euro onderzoeken de zes vakgroepen of het Prandtltoestel een haalbare kaart is.

Winglets

Alle vliegtuigen hebben tegenwoordig winglets, opstaande punten aan het einde van de vleugel. Ze verkleinen de luchtwervelingen die ontstaan aan de vleugeltop, waardoor het toestel efficiënter vliegt.

Het Prandtlvliegtuig gaat nog een stap verder: de vleugels buigen aan het einde naar boven en naar achteren en vormen één geheel met een ‘vleugel’ op de staart. Dit ontwerp zou minder luchtweerstand geven, terwijl de draagkracht groter is, wat resulteert in een zuiniger vliegtuig. De wetenschappers die bij het Parsifalproject betrokken zijn, denken dat de techniek en de markt rijp zijn voor zo’n toestel met totaal andere vleugels dan gebruikelijk.

Prijsvechters

Ingenieurs verbonden aan de universiteit van Pisa hebben inmiddels een radiografisch bestuurbaar schaalmodel gebouwd om te zien hoe het in de praktijk vliegt. „Het toestel zou in dezelfde categorie vallen als de Boeing 737 en de Airbus 320, waar veel maatschappijen mee vliegen, waaronder heel wat prijsvechters. Bij gelijke spanwijdte kan de romp van ons toestel-met-gesloten-vleugel iets langer en breder zijn. In de praktijk zou het vliegtuig daarmee 50 procent meer passagiers kunnen vervoeren”, stelt Vittorio Cipolla, aerospace-ingenieur aan de universiteit van Pisa.

Aan de TU Delft worden met computermodellen berekeningen uitgevoerd aan het revolutionaire ontwerp. Een toestel dat meer passagiers kan vervoeren, zonder dat de infrastructuur hoeft te veranderen, is aantrekkelijk voor luchthavens die aan hun maximum zitten qua vliegbewegingen, stelt Gianfranco La Rocca, vliegtuigontwerper aan de TU Delft.

Vreemde vleugel

Of passagiers straks inderdaad in een vliegtuig met ‘vreemde’ vleugels stappen, hangt er natuurlijk ook van af of de onderzoekers vliegtuigbouwers ervan kunnen overtuigen dat dit een goed idee is. Daarin zouden ze best weleens kunnen slagen.

Zo vroeg de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA in 2011 om voorstellen voor innovatieve vliegtuigvormen. Vliegtuigbouwer Lockheed Martin kwam toen met het gesloten-vleugel-ontwerp op de proppen. In hoeverre het bedrijf dat concept verder heeft uitgewerkt, is onduidelijk. Maar als de wetenschappers van het Parsifalproject tot de conclusie komen dat het een haalbare kaart is, kon deze vliegtuigbouwer –of een concurrent– best bereid worden om het toestel in productie te brengen.