De Spaanse socialist Josep Borrell is de gedoodverfde winnaar van de strijd om het voorzitterschap van het Europees Parlement. Zijn fractie heeft een akkoordje met de christen-democraten gesloten. Samen zijn beide groeperingen goed voor een meerderheid.

Maar of het in praktijk zo toegaat, is onzeker. Europarlementariërs onttrekken zich vaker aan stemafspraken. Wellicht loopt een deel over naar de liberale tegenkandidaat Geremek.

Borrell blijkt namelijk niet overal geliefd. De 57-jarige Catalaan met zijn witte haar profileert zich vooral als tegenstander van de oorlog in Irak. Dat stuit op aarzelingen bij voorstanders van de oorlog. De stemming binnen zijn eigen socialistische fractie was daarom geen gelopen race. Bijna koos de fractie voor de Brit Terry Wynn.

Ook onder de Spaanse partijgenoten geldt Borrell niet als een succesnummer. Hij bezorgde zijn partij bij de parlementsverkiezingen in Spanje in 2000 een enorme verkiezingsnederlaag. Hij gaf toen leiding aan de socialistische PSOE.

Dat Borrell een nieuwkomer is in het parlement, is geen beletsel: ook zijn tegenkandidaat Gemerek is splinternieuw. De Spanjaard heeft genoeg ervaring voor deze functie, benadrukt PvdA-europarlementariër Max van den Berg. Borrell was achttien jaar parlementslid en tien jaar minister in Spanje.

„Ik heb mij steeds voor Europa ingezet”, vertelde de Spanjaard vorige week in een debat. „Als kind was Europa een droom voor mij. Het was een feest toen Spanje lid werd van de Europese Unie.”

Borrell is een volksjongen. Hij werd in het Catalaanse dorpje Pobla de Segur geboren als zoon van een bakker. Als briljante beursstudent rondde hij drie studies af. Borrell werd lucht- en ruimtevaartingenieur, econoom en jurist. Hij behaalde ook diploma’s aan de universiteiten van Parijs en Stanford (VS). Borrell was van 1984 tot 1991 staatssecretaris van Financiën en van 1991 tot het einde van de regering-Gonzalez in 1996 minister van Transport en Openbare Werken en van 1993 tot 1996 ook van Milieu.