Gesproken wordt van een „historische doorbraak.”

De door blanken gedomineerde NG-Kerk steunde lange tijd de apartheid. In 1857 besloot de kerk tot een scheiding op grond van ras, taal en cultuur. Uit het zendingswerk van deze grote blanke kerk ontstonden de zogenaamde dochterkerken. Die werden ’naar kleur’ ingedeeld - voor zwarten, kleurlingen en Indiërs.

Volgens de SACC moet het feit dat de NG-Kerk weer is aanvaard als lid worden beschouwd als onderdeel van het verzoeningsproces waarin het land zich bevindt. Russel Botman, president van de raad, stelde vast dat de kerk tien jaar lang waarnemer was geweest en dat de tijd nu was aangebroken om haar weer in zijn gelederen op te nemen. Aan het besluit was overigens een periode van brede beraadslaging voorafgegaan, zei hij.

Willie Botha, woordvoerder van de NG-Kerk, verklaarde dat de kerk haar verontschuldigingen heeft uitgesproken voor haar verleden. Volgens hem is er binnen de kerk sprake van een „enorme paradigmawisseling” en hebben haar leden de veranderingsprocessen omarmd. Een in 2002 gehouden onderzoek onder 100.000 kerkleden wees uit dat de grote meerderheid bereid was tot kerkvereniging over te gaan.

De tijd is, aldus Botha, nu rijp om de NG-Kerk-familie om te smeden tot één gezamenlijk lichaam. Hij sprak evenwel van een „moeilijke situatie.”

Zowel Botman als Botha is van mening dat de ontwikkelingen binnen de grote NG-Kerk het verzoeningsproces in Zuid-Afrika verder zullen bevorderen.

De NG-Kerk is presbyteriaal georganiseerd - volgens de Dordtse Kerkorde. De kerk heeft ruim een miljoen leden, maar verloor ook vorig jaar weer bijna 5000 (doop)leden.

Bij de SACC zijn nu 24 kerken en kerkelijke organisaties aangesloten. De raad speelde, aldus zijn website, een belangrijke rol in de strijd tegen de apartheid, „de wereldwijd verfoeide onderdrukkingspolitiek van onze vroegere regering. We zetten ons nu in voor de wederopbouw van de natie en de ontwikkeling van de zo fragiele nieuwe democratie in Zuid-Afrika.”