Waarom ook een kwantumcomputer de oorsprong van leven niet kan achterhalen
Wat onderscheidt leven van dood? En hoe is het leven ooit op aarde ontstaan? Beide raadsels intrigeren wetenschappers in hoge mate. Ze denken nu dichter bij een oplossing te zijn dan ooit. Met behulp van een kwantumcomputer.
In het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports van vorige week leggen de onderzoekers van de Spaanse universiteit van Baskenland uit wat ze hebben bereikt met behulp van een supercomputer van het Amerikaanse techbedrijf IBM.
De ontwikkeling van het leven hangt in grote mate samen met voorplanting, mutaties in het DNA en ten slotte de dood. Met de huidige software is het mogelijk om het vermeende spontane ontstaan van leven in een aantal logische stappen na te bootsen; maar zonder de toevalsprocessen die daarin een grote rol spelen, correct mee te nemen.
Nabootsen
Het blijkt dat de IBM QX4-kwantumcomputer de mechanismen die horen bij het spontaan ontstaan van DNA vrijwel exact kan nabootsen. Dezelfde toevalsprincipes die de kwantumfysica beheersen, kunnen volgens de onderzoekers een rol hebben gespeeld bij het vormen van de genetische code. Dat betekent dat de mogelijkheden niet beperkt zijn tot 0 en 1, maar dat ook combinaties van beide opties mogelijk zijn. De wetenschappers hopen dat ze hiermee een vinger achter het leven kunnen krijgen, en op den duur zelfs het ontstaan van leven kunnen verklaren.
„Het doel van het voorgestelde model is de kenmerkende processen van de darwiniaanse evolutie te reproduceren, aangepast aan de taal van kwantumalgoritmen en kwantumcomputing”, schrijven de Spaanse wetenschappers. Het is volgens hen mogelijk om ten slotte het leven te doorgronden.
Geestelijke dimensie
Maar of het hen ooit gaat lukken om met kwantumcomputers het leven te begrijpen, is de grote vraag. De wetenschappers beschouwen leven kennelijk als iets materieels dat zich via materiële kwantumbits laat simuleren. Zonder zich er rekenschap van te geven dat leven ook een metafysische, geestelijke dimensie heeft.
Maar die dwingende materialistische gedachtegang stelt de wetenschap wel voor een groot raadsel. Er moet namelijk iets zijn dat een organisme laat leven: tussen de materie van een levend en een dood organisme is immers geen verschil. Maar het ene leeft en het andere niet.
Waarom houdt de gangbare wetenschap haar zoektocht naar materiële verklaringen voor leven zo stug vol? Onder meer omdat in het gangbare wetenschappelijke wereldbeeld de God van de Bijbel per definitie wordt uitgesloten als de Schepper van het leven. En omdat alle verklaringen daarom ook per definitie moeten worden gezocht binnen het raamwerk van de evolutietheorie.