De meeste mensen worden overigens niet ziek van een besmetting met meningokokken, ook niet van de meningokok W. Opmerkelijk is dat ziektesymptomen veroorzaakt door de meningokok W kunnen variëren, meer dan bij andere meningokokken, zoals de typen A, B en C. Sommige patiënten hebben een buikgriepachtig ziektebeeld dat gepaard gaat met hoofdpijn, koorts, misselijkheid, braken en diarree. Andere klagen over hevige keelpijn. Daardoor is het zelfs voor artsen en zorgverleners niet makkelijk om een diagnose te stellen. Juist ook omdat de symptomen kunnen lijken op die van een gewone (buik)griep of keelontsteking. De voor meningokokkenziekte kenmerkende paarsrode vlekjes op de huid van romp, armen en benen, soms ook in het oogwit –het zekere teken dat het niet pluis is– verschijnen soms pas later. De vlekjes, zo groot als een speldenknop en veroorzaakt door bloedvergiftiging (sepsis), kunnen niet weggedrukt worden met bijvoorbeeld een glas. Nekstijfheid –vooral bij het vooroverbuigen van het hoofd– en hoofdpijn zijn alarmerende symptomen, en worden veroorzaakt door prikkeling van de hersenvliezen. Ze kunnen echter ook afwezig zijn of pas laat optreden.

Bij baby’s gaat het om symptomen als slaperigheid, grauw zien, slecht drinken, koorts of ondertemperatuur, snel en anders huilen, sufheid en/of stuipen. Ook koude rillingen, braken en diarree komen voor, zo meldt het RIVM in een richtlijn over de aandoening. Eveneens kan luierpijn optreden: de baby huilt bij het optillen van de beentjes tijdens het verschonen. Maar soms ontbreekt dit symptoom of treedt het pas laat op. Dat alles maakt meningokokkenziekte tot een verraderlijke aandoening. beeld iStock