Nederland moet verantwoordelijkheid nemen bij noodhulp voor Sulawesi
Indonesië is weer getroffen door natuurgeweld. Afgelopen vrijdag werd het eiland Sulawesi bij de stad Palu overvallen door een aardbeving en een tsunami. Het dodental is inmiddels opgelopen tot ruim 1400. De ravage is groot, vele huizen en andere gebouwen zijn verwoest.
Begin augustus was er al een aardbeving op het eiland Lombok. Daarbij vielen ruim 500 doden, terwijl 400.000 mensen dakloos raakten. Ook de achterliggende jaren werd Indonesië getroffen door natuurrampen. Wie herinnert zich niet de tsunami van december 2004, waarbij ongeveer 230.000 mensen om het leven kwamen, grotendeels op het eiland Sumatra?
De ingrijpende en trieste gevolgen van de aardbeving op Sulawesi vragen een diepe bezinning. Na de tsunami van 2004 is er veel aandacht besteed aan de ontwikkeling van alarmeringssystemen. Hierdoor zouden de inwoners van bedreigde gebieden tijdiger gewaarschuwd worden, zodat ze kunnen vluchten.
Een belangrijke vraag is waarom de alarmeringssystemen op Sulawesi onvoldoende hebben gewerkt. Dat moet goed worden uitgezocht. Zuidoost-Azië is door de verschillende breuklijnen in de aardkorst erg gevoelig voor natuurrampen, en daarom is het van groot belang dat er een goed waarschuwingssysteem is voor aardbevingen.
Minstens zo belangrijk is dat de getroffenen en gedupeerden hulp ontvangen. De zoektocht naar de doden, het verzorgen van de slachtoffers, het opruimen van de puinhopen en straks de wederopbouw vragen veel aandacht en geld.
Er is nu een groot tekort, zo klagen bewoners. Medicijnen, hulpmiddelen, eten, drinken en noodhuisvesting zijn noodzakelijk, dus de hulp moet snel op gang komen.
Indonesië is daarbij sterk afhankelijk van buitenlandse hulp. Ook Nederland heeft daarin een verantwoordelijkheid. Allereerst vanwege onze welvaart, maar ook vanwege de historische banden met Indonesië. Het vroegere Nederlands-Indië was tot 1949 een kolonie van ons land. Nederland heeft daar veel verdiend aan de handel in specerijen en mag nu bij een ramp als op Sulawesi –of Celebes, zoals het eerder heette– de ogen niet dichtknijpen.
Het is dan ook goed dat een samenwerkingsverband van verschillende hulporganisaties een actie is gestart onder de noemer van Giro555. Positief dat er al binnen een etmaal ruim 1 miljoen euro is opgehaald. Maar er is veel meer nodig. Wie de situatie in het rampgebied legt naast de welvaart in ons land kan niet onverschillig toekijken.
Hulp bestaat echter niet alleen uit geld, al is dat absoluut noodzakelijk. Echt meeleven vraagt ten diepste om gebed voor medemensen in nood. Christelijke naastenliefde stopt niet bij de grens van onze kerk of ons dorp, en zelfs niet bij de Nederlandse grens.
Hoofdredactie
