Stel, een medewerker is al bijna twee jaar arbeidsongeschikt. De re-integratie is niet succesvol geweest. Nu het einde van de twee ziektejaren in zicht is, wil de werkgever het dienstverband via een vaststellingsovereenkomst beëindigen. Hij heeft echter geen trek om, na twee jaar doorbetaling van het salaris, de medewerker ook nog eens een transitievergoeding te betalen. Dat kan door het dienstverband slapend te laten voortbestaan, zoals dat heet. De werkgever blijft dan formeel in dienst, maar krijgt geen salaris omdat hij geen arbeid meer verricht.

Inmiddels is er een wet in de maak die een andere oplossing biedt. De werkgever kan dan een compensatie voor de betaalde transitievergoeding aanvragen bij het UWV. Wanneer de wet ingaat is nog onbekend, maar volgens het UWV kunnen aanvragen op zijn vroegst per 1 april 2020 worden ingediend. Daar staat tegenover dat werkgevers met terugwerkende kracht compensatie kunnen krijgen voor transitievergoedingen die sinds 1 juli 2015 zijn betaald.

Beschikking

In dat laatste geval zal het UWV in zijn administratie nagaan of de werkgever een beschikking heeft gekregen voor de aanvraag van een WIA- of Ziektewetuitkering. Zo’n beschikking toont aan dat de werknemer bij het einde van de arbeidsovereenkomst ziek was. Als het UWV niet over deze informatie beschikt, moet de werkgever een verklaring afleggen dat de werknemer bij het einde van de arbeidsovereenkomst ziek was. Hierbij moeten de aanvangsdatum van de ziekte en de naam van de bedrijfsarts die de ziekte heeft vastgesteld, vermeld worden. Het is dus belangrijk zulke documentatie te bewaren.

De werkgever krijgt geen compensatie voor het deel van de transitievergoeding dat de werknemer heeft opgebouwd na de loondoorbetalingsplicht van twee jaar. Heeft de werkgever iemand na twee jaar ziekte ‘slapend’ in dienst gehouden en wil hij diegene alsnog ontslaan, dan kan de transitievergoeding behoorlijk zijn opgelopen.

Wederzijds goedvinden

Maar hoe zit het bij ontslag met wederzijds goedvinden? Hoewel de werkgever dan geen transitievergoeding verschuldigd is, is er wel compensatie mogelijk als hij na twee jaar ziekte een beëindigingsovereenkomst met de werknemer sluit en daarbij een vergoeding toekent. De wetgever wil daarmee voorkomen dat werkgevers alleen voor het verkrijgen van de compensatie de ontslagroute via het UWV of de kantonrechter bewandelen. Daarnaast krijgen werknemers in de praktijk vaak ook een ontslagvergoeding als zij met hun werkgever een beëindigingsovereenkomst afspreken.

Voorwaarde voor de compensatie is wel dat de werknemer twee jaar ziek is geweest. Een werkgever die voortijdig een beëindigingsovereenkomst met de werknemer sluit –bijvoorbeeld vanwege een geslaagd zogeheten tweedespoortraject– en hierbij een vergoeding afspreekt, krijgt dus geen compensatie. Daarnaast moet de arbeidsovereenkomst zijn beëindigd vanwege ziekte en niet om een andere reden.

De auteur is jurist individuele belangenbehartiging bij de RMU. Reageren? sociaal@refdag.nl