Column: Tijd en geld
Tijd en geld. Handig als je van allebei veel hebt. Je komt deze woorden veel tegen in onze taal. En vaak worden ze samen gebruikt. Ze hebben op de een of andere manier iets met elkaar te maken. Denk alleen maar aan de spreekwoorden: tijd is geld en tijd kopen. Je kunt je euro maar één keer uitgeven en dus moet je bewust met geld om gaan. Voor tijd is dat niet anders. Die kun je maar één keer gebruiken. Je kunt de tijd niet even terugdraaien om dingen opnieuw te doen. Ook met tijd moet je zorgvuldig omgaan.
De verbinding tussen tijd en geld is er bij stakingen. Afgelopen maanden zijn er best wat stakingen geweest. Piloten wilden staken. Schiphol zou stil komen te liggen. De politie staakte. Bij staken zet je je tijd niet in om te werken maar om op te komen voor (veelal) financiële voorwaarden. Werkgevers willen die stakingen niet. Het kost tijd en daarmee ook geld.
Nog zo’n mooi en actueel woord waarin de combinatie van tijd en geld is verwerkt: wachtgeld. Geld ter overbrugging van het wachten. Als je in afwachting bent van een andere baan of pensioen krijgen bepaalde mensen geld als een soort uitkering. Maar wat doe je dan als je niet (meer) wacht? Je hebt allang een andere baan. Wil je dan nog wachtgeld? Of verschiet het woord dan van kleur? Dan wordt het meer: oh wacht, geld. Het kost geen tijd en je krijgt toch geld.
U moet niet te veel tijd kwijt zijn aan dit soort gezwam. Snel door naar de uitspraak van de rechtbank in Haarlem waarin het ook ging om tijd en geld.
We gaan naar de Universiteit Nyenrode. In 2009 start een man daar de opleiding Executive Master of Business Administration Procurement Management. De man krijgt vooraf de garantie dat het succesvol afronden van deze studie hem de MBA-titel oplevert. Dat is een titel die je achter je naam kunt zetten. Prachtig. De man volgt de studie naast zijn werk. Flink wat avonden en zaterdagen buffelen dus. In 2013 komt Nyenrode erachter dat er iets goed mis is met de opleiding. Ze is niet geaccrediteerd via een befaamd opleidingsinstituut. Het gevolg? De studenten komen niet in aanmerking voor de MBA-titel. Nyenrode biedt de studenten aan om kosteloos een echte MBA-opleiding te volgen of terugstorting van een deel van het collegegeld.
De man beëindigt zijn studie. Hij laat er wat tijd overheen gaan maar besluit uiteindelijk een procedure te starten tegen Nyenrode. Die heeft er een puinhoop van gemaakt en als het aan deze man ligt moet de universiteit allerlei soorten schadevergoeding betalen: collegegeld, reiskosten, een gemiste loonsverhoging op zijn werk. Tot hier nog niks geks. Logisch dat de man dit niet zomaar laat gebeuren. Wat het bijzonder maakt is dit: de man vordert een schadevergoeding voor het verlies van vrije tijd. Hij offerde die op zonder dat er een MBA-titel volgde. In zijn motivering stelt de man dat er uiteindelijk 2678 uur(!) verloren is gegaan. De tijd ging verloren aan thuisstudie en het reizen naar Breukelen voor colleges. Volgens de man is het helemaal niet raar om verloren tijd als schade te zien. Je kunt toch ook een schadevergoeding krijgen bij een vertraging van je vliegreis?
De rechtbank neemt de tijd om na te denken. Uiteindelijk volgt de rechtbank de man. Hij moet een financiële vergoeding krijgen voor zijn geïnvesteerde vrije tijd. Natuurlijk prachtig, zo’n spreekwoord over het kopen van tijd. Maar wat is vrije tijd nu waard? Hoeveel geld hang je daar aan? De man baseert zich op een artikel van een hoogleraar waarin staat dat vrije tijd in situaties zoals die van deze man ergens tussen de 1,54 en de 3,69 euro per uur kost. Netto. De rechtbank volgt de hoogleraar in de waardering van tijd. Maar toch wordt niet de volledige vordering van de man toegewezen. Niet alle geïnvesteerde vrije tijd is zinloos. Delen van de opleiding zijn van waarde voor de man. Zijn kennis is toegenomen, hij heeft dingen geleerd en ervaringen opgedaan. Uiteindelijk wordt bijna de helft van de vordering toegewezen. Meneer krijgt 4446 euro netto voor de gemiste vrije tijd.
Je kunt een hele juridische discussie beginnen over de vraag of deze uitspraak terecht is. Niet eerder is er zo’n schadevergoeding toegekend voor gemiste vrije tijd. Wat dat betreft heeft de man de procedure goed voorbereid. Hij had er kennelijk veel tijd voor. En het was de man niet om het geld te doen. De kern was dat zijn tijd verloren was gegaan zonder dat daar iets concreets en nuttigs tegenover stond. Ook deze man kon zijn tijd maar één keer gebruiken. Het geld was meer een pleister, wat genoegdoening.
Hoeveel tijd kostte het u om dit stuk te lezen? Dan kunt u uitrekenen welke vergoeding u mogelijk kunt claimen. Uw vrije tijd is voorbijgegaan zonder dat het u iets concreets en nuttigs oplevert. Of misschien toch wel? Hoe besteedt u uw tijd? Wat wil jij doen met je dagen?
Mr. Bart Bouter is advocaat bij Bouter Advocatuur in Barneveld. Reageren? Rubriekforum@refdag.nl
