„Want bergen zullen wijken, en heuvelen wankelen, maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal niet wankelen, zegt de Heere, uw Ontfermer.”

Veel eerder zullen de bergen vergaan en de heuvelen verzet worden in de zee dan dat het verbond van Gods vrede zou wijken of vernietigd worden. Op deze sterkte nu is die tempel, de kerk, gebouwd (Jesaja 54:10). Wij lezen in Psalm 87 een doorluchtige beschrijving van de kerk en merken onder andere op dat de Heere de woningen Jakobs bemint, dat wil zeggen dat de Heere een genadige betrekking heeft op de huisgezinnen waar men de Heere vreest, en een welbehagen heeft in hun huiselijke godsdienstoefeningen. De Heere bemint de poorten van Sion boven al de woningen van Jakob. God wil wel gediend en aangebeden zijn in hun huiselijke oefeningen, die niet verzuimd mochten worden. Nochtans is de openbare Godsverering hoger door Hem geacht en meer geliefd dan deze. ’t Is waar: vele verachtelijke dingen worden van die stad Gods gesproken, om haar klein en verachtelijk voor te stellen. Maar door Hem, Die de Waarheid Zelf is en dus alleen recht oordeelt, worden zeer heerlijke dingen gesproken, want zij is de bruid van Christus, die Hij verkregen heeft door Zijn eigen bloed. Daarom zijn allen die ertoe behoren, een bijzonder verkregen volk, een koninklijk priesterdom (1 Petrus 2:9).

Wij zeiden: de stenen aan dat gebouw zijn levende stenen. Het zijn zij die uit het ganse menselijk geslacht daartoe zijn uitverkoren, niet beter dan degenen die daartoe niet bestemd waren.

Ds. Pieter Los, predikant te Leiden (”Een oude Pelgrim”, 1910)