Hoe Dordt als wachter waakt over het hart van de theologie
„Dordt waakt als een wachter over het hart van theologie, prediking en Bijbelse vroomheid.” Dat stelde dr. P. C. Hoek maandagavond in Elspeet. „Een wachter die ervoor wil behoeden dat we iets kwijtraken.”
De docent praktische theologie aan het Hersteld Hervormd Seminarie aan de Vrije Universiteit (VU) Amsterdam ging in op de accenten die de Synode van Dordrecht (1618-1619) heeft gezet. „Niet vooral om aan te wijzen waar anderen bezijden het gereformeerde belijden zijn geraakt. Meer om na te gaan hoe wij gereformeerd zullen blijven.”
Dr. Hoek behandelde in de eerste plaats Gods verkiezende liefde. „Die wordt door Dordt getekend als onmogelijke mogelijkheid, al direct in de eerste artikelen.”
Als tweede kern noemde hij de verzoening. „Daarbij gaat het in het bijzonder om het offer van Christus. Dat offer is genoeg tot verzoening van alle mensen. Het doet echter alleen kracht voor de verkorenen. Dordt huldigt dus de particuliere verzoening.”
Het derde kernpunt van Dordt is volgens de praktisch theoloog de vernieuwing. „Het herscheppende werk van de Heilige Geest. In die prachtige passages uit de leerregels gaat het vooral om het karakter van de onwederstandelijke genade.”
Het vierde kernpunt dat dr. Hoek behandelde, was de volharding der heiligen. „We vinden een diepe en doorleefde tekening van het gekruisigde christenleven in hoofdstuk 5 artikel 2, waarbij het in het vervolg nog gaat om drie belangrijke elementen: de enige hoop, de ernst van de zonde en de kracht van de genade.”
