Het ging niet meer. Vorige week haalde Kievits Veerdiensten het voet- en fietsveer tussen Millingerwaard en Doornenburg uit de vaart. Met kunst- en vliegwerk had het bedrijf de veerpont over de Waal zo lang mogelijk laten varen. Zo werd de veerstoep verlegd en werd er met tractorbanden gesleept. Maar onverbiddelijk kwam het moment dat er aan de rand van de rivier onverantwoord weinig water stond. „De pont vaarde zich vast in het zand. Een veerboot is nu eenmaal geen amfibievoertuig dat het land opgaat”, zegt Emily Kievits, mede-eigenaar van het veerbedrijf.

Fietsers

Extreem laag staat het water in de rivieren. De Rijn bij Lobith heeft in deze periode bijna de laagste waterstand ooit bereikt. Alleen in 1949 en 1921 stond het water in de rivier in deze periode lager, aldus Rijkswaterstaat maandag. Vanuit Zwitserland en Duitsland is de afgelopen dagen een minimale hoeveelheid water afgevoerd. Vooralsnog onvoldoende om de grote rivieren flink bij te vullen. Zeker ook in de IJssel en de Waal staat het water bijzonder laag.

De grillen van de natuur jagen Kievits Veerdiensten flink op kosten. Op een mooie zomerdag nemen ongeveer 400 wandelaars dan wel fietsers de pont van natuurgebied de Millingerwaard naar de Klompenwaard, een ander natuurgebied. Die klanten loopt de firma mis. De andere pont van het bedrijf vaart nog wel. Dat is het enkele kilometers oostelijker gelegen veer van Millingen aan de Rijn naar Pannerden.

Riskant aan het lage water is dat de veerpont op allerlei troep kan varen. Met name langs de ondiepe oevers. „Pas bleek er in de buurt van onze pont een boomstam van 7 meter te liggen. Die is weggehaald. Want je kunt zomaar averij oplopen als de boot tegen zo’n boomstam botst.” Intussen kijkt ze reikhalzend uit naar hoger water. „De regen van de afgelopen dagen zet niet veel zoden aan de dijk. Wij zijn vooral afhankelijk van regen in Duitsland en Zwitserland.”

Loopbrug

Ook de organisatie Uiterwaarde, die recreatieve veerpontjes beheert, heeft danig te kampen met het laagwater. Vier van de tien veerdiensten zijn uit de vaart, met name op de Waal. „Bijzonder spijtig”, reageert zegsman Piet Smits. „In de 25 jaar dat ik actief ben met veerponten heb ik deze omstandigheden niet eerder meegemaakt.”

Ook Uiterwaarde probeerde de veren zo lang mogelijk varend te houden. Totdat het niet meer ging. „Vanwege het zakkende water ging bijvoorbeeld de loopbrug naar een steiger steeds steiler staan. Dat is op een gegeven moment niet meer te doen, ook al vanwege de veiligheid.”

Door het uitvallen van de vier pontjes loopt Uiterwaarde dagelijks zo’n 800 recreanten mis, schat Smits. Al te veel wil hij niet somberen. „De natuur gaat haar gang. We hebben niks te willen. Dat is ook wel weer de charme van het verhaal.”

Droogte nekt kastelen en landgoederen

Eeuwenoude tuinen en parken op kastelen, historische buitenplaatsen en landgoederen lijden „serieus” onder de droogte. Dat meldde Stichting Kastelen, historische Buitenplaatsen & Landgoederen maandag op grond van een enquête onder eigenaren.

Zo’n 80 procent van de eigenaren heeft schade in bos, park of tuin. Zorgen maken ze zich vooral over het afsterven van jonge boomaanplant en de algehele verdorring/verdroging van tuin, park en bos. Van de volwassen bomen hebben vooral berken en beuken het zwaar. Ook buxushagen, rododendrons en boomlanen verdorren en sterven af. Eigenaren moesten in de buidel tasten om sproei-installaties aan te schaffen.

Door de droogte vielen talrijke kasteelgrachten en vijvers droog. Dat heeft vis- en waterplantensterfte tot gevolg. Ook ontstaat er risico op schade aan funderingen. Het zal jaren duren voordat de droogteschade in kasteeltuinen is hersteld, stelt de stichting.

De hitte hield bezoekers van kastelen niet tegen. „De droogte leidde niet tot minder bezoekers.”