Column (ds. Belder): Onleefbaar NL
Vermaak is niet voor iedereen vermakelijk. Nederland zucht. Behalve onder droogte ook onder massatoerisme. Een greep uit krantenartikelen van de afgelopen tijd: ”Molenaars Kinderdijk zijn glurende drones beu” (RD 13-5); ”Kaatsheuvel is groei Efteling beu” (Trouw 12-5); ”Hoeveel Chinezen kan Giethoorn eigenlijk aan?” (AD 8-5). ”Explosieve groei toerisme: goed nieuws, behalve voor Amsterdam” (Het Parool 4-4).
Het massatoerisme is als een muizen- en vlooienplaag. Van Noord- tot Zuidpool bewegen zich onwaarschijnlijke stromen toeristen. In Amsterdam, dat tijdens de laatste economische crisis gezanten de wereld over zond om toeristen te werven, is de liefde op en de balans zoek. Het verzadigingspunt is al lang bereikt. Een lallende, joelende, dronken en gedrogeerde mensenzee maakt de stad onleefbaar. Norm- en wetteloosheid regeren. De economische groeibriljant –aanvankelijk als een zegen gekoesterd– neemt steeds meer de allures aan van een vloek.
Ondernemers, gemeenten en toeristenbureaus buiten de Randstad ruiken hun kansen en liften graag mee op de internationale belangstelling voor Amsterdam, Madurodam en Volendam. Toeristen spekken immers de kas van de lokale economie en creëren banen, en materiële groei is meer welvaart. Dus kom naar Veendam, Didam of Muntendam en spek de kas van… Ja, van wie eigenlijk?! De baten komen terecht bij een relatief kleine groep.
Ondertussen omhelsde Giethoorn de Aziaten. In twee uur tijd wordt een hele buslading afgewerkt. Daarna scheept de volgende groep zich in, gewapend met camera’s en selfiesticks. De vreemdelingen denken in hun onschuld in een groot openluchtmuseum te zijn beland. Dus kan er zomaar een exoot in je keuken, slaap- of woonkamer staan of zitten. Ook de Gietersen zuchten steeds harder onder de toeristeninvasies. In mei meer dan 3700 Chinezen. „De Chinezen over u!” Belangen botsen. Overheden blinken uit in kortetermijndenken. Wethouders willen scoren en raadsleden knikkebollen. Dus groeit het aantal overlastgevende avond- en nachtactiviteiten ongehinderd door en daarmee de luidruchtigheid. Buurtbewoners ontvluchten de groeiende gekte van het pretpark waarin ze ongewild zijn terechtgekomen.
In de geestelijk ontheemde wereld van 2018 lijkt iedereen op de vlucht. Op de vlucht voor de ander en voor zichzelf. Wie geld heeft, kan het zich veroorloven om even uit de sleur, de hectiek en rampspoed van iedere dag te breken. En de ecologische voetafdruk? Die nemen we op de koop toe.
En ik? Wat ben ik eigenlijk? Vakantieconsument? Zonderling? Vreemdeling? Pelgrim? Zeg het maar.
