Zo ongeveer zou dichter P. A. de Génestet (1829-1861) het Amsterdam van nu hebben beschreven. Ombudsman Arre Zuurmond van de gemeente Amsterdam bediende zich afgelopen week van minder poëtische bewoordingen, maar ook wat hij zei, liet aan duidelijkheid niets te wensen over. In het wallengebied in het Amsterdamse centrum heerst in de nachtelijke uren wetteloosheid, rapporteerde hij. Politie en andere handhavers hebben er naar zijn zeggen geen gezag meer.

„Het centrumgebied wordt ’s nachts een urban jungle”, beschrijft hij, „waar crimineel geld leidend is, en het gezag niet langer aanwezig. De politie kan deze situatie niet langer aan.”

Zuurmond deed eerder onderzoek naar het Leidseplein. Hij liet er op drie locaties camera’s plaatsen. In Trouw zei hij: „Wat bleek: in één nacht telden we 900 overtredingen. Vooral tussen twee en vier uur ’s nachts is er een grimmige sfeer die uitmondt in rechteloosheid. Scootertjes racen tegen het verkeer in of door het voetgangersgebied. Er wordt geschreeuwd. In drugs gehandeld. Gestolen. Geürineerd op straat, gepoept ook. Er is geweld. En er wordt níét opgetreden. Je kunt er tegen een busje van de mobiele eenheid aan piesen zonder dat de bestuurder daar wat van zegt.”

Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik niet verbaasd ben over de chaos die Zuurmond dagelijks aantreft. Die keren dat ik beroepshalve op ongewone uren in onze hoofdstad moest zijn, heb ik me telkens weer verbaasd over de bandeloosheid die zich van de stad meester heeft gemaakt. De stad heeft het imago dat je er de bloemetjes ongestraft kunt buiten zetten. Vrijgezellenfeesten waarbij iedereen zich zo vol mogelijk giet, criminele jongeren met een zogeheten immigratieachtergrond, verwarde mensen en niet te vergeten buitenlandse toeristen die helemaal losgaan. Het is een explosieve mix.

Het Parool wees er maandag fijntjes op dat het stadsbestuur de ellende zelf over zich heeft afgeroepen. „Echt ingrijpende maatregelen tegen de overlastgevende drukte heeft de gemeenteraad nog nooit genomen. Er is geen wietpas, alcohol- en drugsbeleid worden op straat nauwelijks gehandhaafd en voor een gebruikershoeveelheid harddrugs krijgt men slechts een vermaning.”

Die slappe houding heeft niets met laksheid te maken, Amsterdam wil een tolerante stad zijn. „Vertrutting is een scheldwoord”, wie op regels wijst, is al gauw een zeurpiet, aldus Het Parool.

Aan het slot van zijn beroemde ”Boutade” zou De Génestet dan ook niets hoeven te veranderen:

Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,

Gij –niet op mijn verzoek– ontwoekerd aan de zee.