Hoe totaal anders is het wanneer je zélf onderwerp bent van het weinige nieuws dat zich aandient. Zoals dezer dagen minister Blok (Buitenlandse Zaken). De bewindsman heeft de pech om uitgerekend in een stille tijd als deze volop in de belangstelling te staan. Toegegeven, daar vroeg hij ook wel een beetje om. Want als je als minister zegt geen voorbeelden te kennen van een multi-etnische of multiculturele samenleving „waar de oorspronkelijke bevolking nog woont (…) en waar een vreedzaam samenlevingsverband is”, dan solliciteer je natuurlijk naar ophef.

Ter ontlasting van Blok zij opgemerkt dat hij die en andere uitspraken deed op een besloten bijeenkomst. Wat hij zei, was dus niet bedoeld voor de openbaarheid. Verder deed hij bewust stevige uitlatingen om „een open uitwisseling te stimuleren” en de deelnemers aan de bijeenkomst „te prikkelen.”

Discussie losmaken is Blok gelukt. Breder dan hem lief was, aangezien zijn uitspraken via de pers alsnog publiekelijk bekend werden. Dit voorbeeld onderstreept nogmaals hoe belangrijk het is om altijd met één mond te spreken. Wat je hier zegt, moet elders ook houdbaar zijn.

Dat gezegd zijnde is het goed om te bezien wat de bewindsman precies heeft gezegd. Hij stelde bijvoorbeeld dat je „vrij snel aanloopt tegen de grenzen van wat een samenleving kan hebben.” Dat wijst de praktijk in de Schilderswijk of in Amsterdam-West ook uit, dus deze observatie van Blok klopt.

De minister voegde eraan toe begrip te hebben voor mensen die „enorm last” hebben van de „bijeffecten” van wonen in een buurt met botsende culturen. Dat is alleen maar te prijzen in een politicus.

Blok signaleerde verder dat het waarschijnlijk niet gaat lukken om op centraal Europees niveau af te dwingen dat ieder EU-land evenveel vluchtelingen gaat accepteren. „Oost-Europeanen gaan er nooit mee akkoord.” Opnieuw: een waarheid als een koe.

Dat politici de openbaar geworden uitspraken van Blok meteen aangrijpen om hem politiek te beschadigen, is helaas een inmiddels traditioneel Haags gebruik. Dat brengt de oplossing van de door hem aangehaalde problemen echter volstrekt niet dichterbij. Sterker nog: bij een zieke is een eerlijke diagnose een eerste vereiste om tot genezing te kunnen komen. Hoe pijnlijk dat ook kan zijn. Zo is het evengoed nodig om maatschappelijke problemen te benoemen en eerlijk te analyseren teneinde ze te kunnen oplossen.

Blok heeft inmiddels excuses aangeboden voor zijn hier en daar onzorgvuldige woordkeuze. Zijn Haagse tegenstanders doen er goed aan die te accepteren en na de komkommertijd mét de minister aan de slag te gaan om de wereld ietsje beter te maken.