Daarom worden verschillende maatregelen genomen. In gebieden met hoge zandgronden zoals de Veluwe, Limburg en de Achterhoek, die geen wateraanvoer vanuit de grote rivieren hebben, wordt het beschikbare water zo goed mogelijk verdeeld, bijvoorbeeld door sproeiverboden. „Alleen neerslag kan hier verlichting brengen”, zegt Van Waveren.

In lager gelegen gebieden wordt water aangevoerd vanuit de Maas en de Rijn en die aanvoer is wel lager dan anders maar toch nog acceptabel. Maar verzilting ligt op de loer: zout zeewater dringt het land binnen, wordt niet meer ‘teruggeduwd’ door rivierwater en dat is schadelijk voor landbouw en natuur. Daarom wordt voor het gebied tussen Amsterdam, Rotterdam en Utrecht extra water aangevoerd via het Amsterdam-Rijnkanaal.

Het IJsselmeer fungeert als buffer en wordt nog voldoende aangevuld vanuit de IJssel, aldus Van Waveren. Die watervoorraad zal op korte termijn worden aangesproken om Noord-Nederland van water te voorzien. Hij wijst erop dat het watertekort niet gaat over drinkwater. Het betreft vooral een tekort aan water voor de landbouw, waar op veel plaatsen al droogteschade wordt gemeld. Wel kan de druk van het water uit de kraan lager zijn „als iedereen tegelijk de kraan openzet”.

Door de hoge watertemperatuur (24 graden Celsius en meer) holt de kwaliteit van het zwemwater achteruit. In verband met onder meer blauwalg en botulisme worden steeds meer zwemverboden ingesteld. Het advies is om alleen nog te zwemmen op officiële zwemlocaties. Zwemmen in de grote rivieren wordt zoals altijd afgeraden. De sterke stroming daar is „levensgevaarlijk”, waarschuwt Van Waveren.

De Landelijke Coördinatiecommissie Waterverdeling is een overlegorgaan van onder meer Rijkswaterstaat, KNMI, de waterschappen en de ministeries van Infrastructuur en Waterstaat, Economische Zaken en Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.