Huisarts van Joanne (28) vond abortus een logische keuze
In een Utrechtse abortuskliniek werd ze vorig jaar geholpen als nummer vier. „Als ik beter was geïnformeerd, was ik sterker geweest om voor mijn eigen keus te gaan staan”, blikt Joanne Ruitenberg (28) terug.
Een paar keer onderbreekt ze het gesprek, als zachte babygeluidjes duidelijk maken dat het middagslaapje van zoon Levi er bijna op zit. Het ontwaken gaat echter zeer geleidelijk. De kleine dommelt weer in en Joanne vervolgt haar betoog.
Het gaat over het eerste kind van haar en haar man Gert (29). Vorig jaar februari overleed het in een abortuskliniek in Utrecht, al nam de arts het woord overlijden niet in de mond. Volgens hem werd er een klompje cellen weggehaald. „In de kliniek werd je geholpen op kamer- en bednummer”, schetst Joanne. „Ik was op de zaal waar ik lag nummer 4.”
Ze woont al ruim een jaar samen als ze december 2016 ontdekt dat ze zwanger is. „We hadden absoluut een kinderwens, maar Gert kampte met een drank- en drugsprobleem en zat thuis met een depressie. Samen blijven ging niet meer, we moesten tijdelijk uit elkaar.”
De huisarts bij wie ze te rade gaat, noemt abortus een logische keus en stelt een doorverwijsbrief op. De zwangerschapsafbreking wordt gepland, in Arnhem, maar gaat toch niet door. „Ik hield mezelf voor dat ik de pijn voor een deel moest meevoelen”, zegt Joanne. „Het mocht van mezelf niet te makkelijk gaan. Daarom wilde ik alleen een lokale verdoving, maar na het zien van de echo was dat geen optie meer volgens de artsen. Ik moest terugkomen op een dag waarop ze de 12wekenplus-abortussen, met algehele verdoving, deden. Dat wilde ik niet.”
Acht dagen later volgt in Utrecht de ingreep alsnog. Joanne wil het kind het liefst houden, maar staat onder druk en is in de war. „In de kliniek zei ik een paar keer hardop dat ik twijfelde, maar ik heb het initiatief te veel bij mijn omgeving gelegd.”
Na een ommekeer in het leven van Gert, die opgroeide in een vrije evangelische gemeente, bloeit de relatie opnieuw op. „Gert werd radicaal bekeerd. Hij ging steeds meer leven met de Heer, en ik kreeg daar steeds meer van mee”, aldus Joanne, die in haar opvoeding zijdelings in aanraking kwam met het christelijk geloof.
Eind augustus hoopt het paar, sinds zeven weken vader en moeder van Levi, hun levensverhaal te delen met een groter publiek van christelijke jongeren. „Dan zal ik ook zeggen dat abortusartsen volgens mij veel alerter moeten zijn op vrouwen die twijfelen”, zegt Joanne. „En ik vind dat ze vrouwen die een abortus overwegen ook een echo van het kindje moeten laten zien. In elk geval moet er volgens mij een duidelijk moment komen waarop een arts of een andere hulpverlener samen met een ongewenst zwangere vrouw alle mogelijkheden op een rij zet. Was dat er bij mij geweest, dan zou ik sterker zijn geweest om voor mijn eigen keus te gaan staan.”