Dat stelt Bert Roor naar aanleiding van zijn proefschrift ”Heilzame presentie. Diaconale betrokkenheid als leeromgeving voor protestantse kerken” (uitg. Boekencentrum, Utrecht). Hij promoveert donderdag aan de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) in Groningen.

Bert Roor (1958) is docent missionaire en diaconale presentie aan de Christelijke Hogeschool Ede (CHE). Roor doet zijn onderzoek op basis van drie casestudies in Veenendaal: de (hervormde) Oude Kerk, de Nederlands gereformeerde kerk en de evangelische Regenbooggemeente.

Opleving

In Nederland is sinds het begin van de 21e eeuw sprake van een diaconale opleving die zich uit in nieuwe vormen van maatschappelijke betrokkenheid van christenen en kerken. Deze opleving heeft niet alleen te maken met de kanteling van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving, maar ook met een nieuw missionair verlangen binnen protestantse geloofsgemeenschappen, zo stelt de promovendus. „Dit verlangen vertaalt zich in concrete betrokkenheid bij mensen die extra aandacht, zorg en hulp nodig hebben, ook buiten de eigen vertrouwde kring.”

Diaconale opleving en missionair verlangen hebben elkaar altijd versterkt, aldus Roor. „Aan de ene kant is er de missionaire drive om anderen te helpen, aan de andere kant doet deze bewogenheid ook wat met de gelovige zelf. Mijn ontdekking is echter dat dit laatste wel het geval is voor individuele gelovigen, maar dat hun leerervaringen nog niet ten volle doorwerken in de breedte van de gemeente en daarbuiten.”

Bekeringspogingen

Contact leggen met mensen buiten de kerk kan het beste door diaconaal werk te verrichten. Zo leer je de mensen in hun eigen omgeving kennen. Maar houd deze diaconale presentie altijd zorgvuldig gescheiden van zogeheten bekeringspogingen, zo benadrukt Roor. „Of je focust op de verkondiging door middel van getuigenis, of je bent erop gericht om een relatie met mensen aan te gaan. Dat laatste heeft in onze huidige samenleving mijn voorkeur en vindt ook steeds meer ingang in christelijke organisaties. Ik sluit niet uit dat vragen van zingeving meekomen, maar het mag geen verborgen agenda zijn. De praktijk leert dat juist in een diaconale relatie het geloof op natuurlijke wijze ter sprake kan komen.”

Hij noemt zijn eigen gezin. Het echtpaar Roor heeft een meisje van 19 uit Afghanistan in huis. „Zij heeft een moslimachtergrond, wat al direct een uitdaging is om het christelijk geloof uit te leggen en je te bezinnen op welke Bijbelgedeelten je moet lezen aan tafel.”

Missionair zijn is veel meer dan het geven van een Alpha-cursus, aldus Roor. „Het is een relatie opbouwen met de buitenkerkelijke, je leven delen, present zijn in de samenleving. Het heil omvat niet alleen verzoening met God, maar geeft ook herstel van relaties. Denken vanuit heilzame presentie biedt ruimte aan gelovigen om hun talenten in dienst van God en de naaste te besteden.”