Dudko, die van boerenafkomst was, werd kort na de Tweede Wereldoorlog tot priester gewijd. In de jaren vijftig kreeg hij acht jaar strafkamp vanwege godsdienstige poëzie die hij gedurende zijn studententijd had geschreven.

Na zijn strafperiode werd Dudko van de ene naar de andere parochie opgejaagd, en geleidelijk kreeg hij duizenden sympathisanten. Vanuit heel Rusland zochten de mensen hem op. Iedere week werden zijn preken vanuit het Westen via de radio uitgezonden, en zijn geschriften verspreidden zich door het hele land.

De KGB viel Dudko voortdurend lastig. Na een arrestatie in 1980 en zware ondervragingen zwichtte de priester voor de druk en beleed hij openlijk schuld voor zijn christelijke activiteiten. Daardoor kwam hij weer op vrije voeten. De rest van zijn leven probeerde Dudko zijn knieval moreel te rechtvaardigen.