Onder de titel ”Weet je het zeker?”, organiseerden het Landelijk Contact Jeugdwerk van de Christelijke Gereformeerde Kerken (LCJ) en het Hervormd Jeugdwerk (HJW) zaterdag een belijdenisconferentie in Meerkerk. Inleiders waren ds. D. Breure, hervormde predikant in Waarder en kand. J. van Vulpen, die een beroep heeft aangenomen naar de christelijke gereformeerde kerk in Urk (Maranatha).

Ben je als je gedoopt bent verplicht om belijdenis te doen?, zo vroeg ds. Breure. Nee, meenden de meeste bezoekers van de conferentie. Ds. Breure: „Ik zou ja zeggen op die stelling.” Hij vervolgde: „Als je gedoopt wordt, worden de beloften vanuit de Bijbel onderstreept in de doop. Je hoeft niet te twijfelen of God gewillig is om je zalig te maken. Hij heeft je al heel veel keren geroepen. Onbekeerd zijn is heel wat. Géén belijdenis doen is dat ook. Dan zeg je nee tegen God. Mag Hij niet vragen of het tijd wordt dat het komt tot een onberouwelijke keuze?”

Ds. Breure zei te begrijpen dat jongeren in de klem kunnen komen tussen de roeping van God en hun eigen onwil en onmacht. Een gemakkelijke uitweg is er niet, zo zei hij. Geen belijdenis doen is levensgevaarlijk, maar belijdenis doen zonder bekering is dat ook. „Je haalt jezelf uit de klem maar het is niet goed.”

Daarmee kwam de predikant bij een andere stelling die hij de jongeren aan het begin van zijn toespraak voorgelegde: „Ik wil pas belijdenis doen als ik weet dat ik mag aangaan aan het Heilig Avondmaal.” Circa eenderde van de jongeren was het daarmee eens. Ds. Breure: „Belijdenis doen valt niet los te zien van het Heilig Avondmaal.”

Daarmee voegde hij een vijfde keuze toe aan de vier mogelijkheden die hij eerder noemde in verband met het doen van belijdenis. De eerste was belijdenis doen van de waarheid. De tweede was automatisch aangaan aan het avondmaal na het doen van belijdenis. De derde was belijdenis doen na een aantal gespreksavonden. Als vierde verwees de predikant naar kerken waar bekering vereist is om belijdenis van het geloof te doen.

Naar de belijdeniscatechisatie gaan en het doen van belijdenis houdt ook praktisch wat in, zei ds. Breure. Hij noemde als eerste het bezig zijn met vragen van persoonlijke zaligheid. Verder noemde hij het wekelijks een dagdeel bezig zijn met de voorbereiding van de catechese.

Als derde vroeg hij de „bereidheid om je leven in het licht van de Bijbel te stellen en daar consequenties aan te verbinden.” Als laatste wees hij op het trouw zijn in de gemeente. Hierbij haalde hij de woorden aan van een predikant die zei: „Ik heb in mijn leven meer van de gemeente ontvangen dan dat ik ooit zou kunnen teruggeven.”