Want het front ligt op nog geen kilometer van de Golan.

De ramadan is voorbij. En dus maakt het Syrische regeringsleger zich op voor een groot offensief om de laatste delen van het land van opstandelingen te zuiveren.

Die bevinden zich onder andere nog in de zogenaamde Driehoek des Doods, in de buurt van de Golan Hoogvlakte. Er loopt momenteel één lange frontlinie van Damascus, dwars door het Syrische platteland, naar Daraa aan de grens met Jordanië.

Probleem is dat die gevechtszone regelmatig binnen tien kilometer van de Israëlische Golan komt – en soms slechts maar een kilometer. Het laatste wat Israël wil is dat er zo dicht aan zijn grenzen oorlog wordt gevoerd. Alleen al het gevaar van ”errant fire” vormt een grote bedreiging voor de Israëlische dorpen in het grensgebied. Een granaat kijkt immers niet op een kilometer en houdt ook geen rekening met territoriale grenzen.

Het Syrische leger laat het ‘opruimwerk’ in eerste instantie opknappen door strijders van de Libanese Hezbollah en sjiitische milities. Beide worden door Iran gesteund.

Dat zou betekenen dat Israël opnieuw te maken krijgt met een –directe of indirecte– Iraanse militaire aanwezigheid aan zijn grenzen. Dat is volstrekt onacceptabel voor de Joodse staat. Dat bleek vorige maand al toen Israël grootschalige aanvallen op Iraanse posities in Syrië uitvoerde.

Israël eist dat Iraanse troepen –of milities die door Teheran worden gesteund– minimaal 40 tot 60 kilometer bij de Israëlische grens vandaan blijven. Dat heeft premier Netanyahu de afgelopen tijd heel duidelijk gemaakt – zowel in Moskou als in Washington.

De milities lijken ook wel te beseffen dat het Israël menens is. En dus kozen ze volgens de in het nauw gedreven Syrische rebellen in de Driehoek des Doods voor een andere tactiek. Zij verwisselden hun uniform voor de kleuren van het Syrische regeringsleger, om zo de indruk te wekken dat zij voor het regime vechten.

Dat zou de weg vrij maken voor duizenden strijders, onder andere geronseld in Tsjetsjenië, Afhganistan en Pakistan, om zich op korte afstand van de grens met Israël te bewegen. Volgens de Syrische rebellen zouden de milities zelfs van plan zijn stellingen in en rond Quneitra aan te vallen. Die stad ligt zelfs deels op het Israëlische deel van de Golan.

Terecht ziet Israël dat als een forse dreiging. De vraag is dan ook niet of, maar wanneer Jeruzalem zal reageren. Die reactie zal er, evenals de vorige aanvallen, niet om liegen.

Israël heeft zich al die zeven jaar vrijwel niet met de oorlog in Syrië bemoeid. Behalve wanneer projectielen op Israëlisch grondgebied terecht kwamen. Of wanneer er via Syrië wapentransporten naar Hezbollah in Libanon werden verzonden.

Maar als de oorlog te dicht aan de grenzen komt, zal de Joodse staat dat zeker niet over zijn kant laten gaan. En al helemaal niet als dat de militaire aanwezigheid in het grensgebied –al dan niet permanent– zal versterken.

Het belooft nog een hete zomer te worden. En dat in een regio die al zo veel jaar door geweld wordt geteisterd. Het houdt maar niet op.