Veel mensen denken dat regionaal geproduceerd en vers eten alleen betaalbaar is voor consumenten met een dikke portemonnee. Dat beeld deugt niet, verzekert Dik-Faber. „Als je kiest voor spullen uit je eigen buurt en voor voedsel van het seizoen hoeft dat echt niet meer te kosten dan het gemaksvoedsel uit potjes, pakjes en zakjes.”

En mocht dat tóch zo zijn, mogen onze principes dan niks kosten? vraagt Dik-Faber. „Als wij christenen de zorg voor de schepping serieus nemen, moeten we ons durven afvragen wat ons dat dan waard is.” We kunnen niet zeggen dat we duurzaamheid belangrijk vinden, om er vervolgens niet de prijs voor te willen betalen, betoogt ze.

Kloof dichten

De ChristenUnie organiseert vrijdagmiddag samen met andere christelijke instellingen voor de tweede keer het symposium GroenGelovig. Dat vindt plaats op de Christelijke Hogeschool Ede en gaat over voedsel en over toekomstgerichte landbouw.

Dik-Faber hoopt dat GroenGelovig concrete ideeën oplevert voor de vermarkting van regionaal geproduceerd voedsel.

En suggesties om de kloof tussen boeren en burgers te dichten. De meeste mensen komen nooit bij voedselproducenten over de vloer. Waar hun eten vandaan komt, weten ze vaak niet, al groeit wel de belangstelling voor voedsel. Velen hebben ook een mening over hoe boeren zouden moeten werken. Maar die voelen zich in het openbaar soms weggezet als milieucriminelen.

Dat vraagt herstel van het wederzijds begrip, vindt Dik-Faber. „Op dat vlak zie ik al goede voorbeelden.” Ze wijst op het initiatief Vallei Boert Bewust in de Gelderse Vallei waarbinnen boeren proberen kennis over veehouderij bij te brengen aan buitenlui.

Het Kamerlid zou graag zien dat mensen vaker eten kopen dat bij hen in de buurt is geproduceerd. „Nu worden veel producten geëxporteerd en wordt er tegelijk veel van ver aangevoerd. Dat moet allemaal getransporteerd, wat grote druk zet op het milieu.”

Aan de slag

De beste ideeën van GroenGelovig verwerkt Dik-Faber in een initiatiefnota die ze aanbiedt aan minister Schouten (Landbouw). Die kan daarmee dan aan de slag.

In haar nota zal ze pleiten voor „volhoudbare” landbouw: „Dat is een landbouwpraktijk die de schepping niet uitput, zorgt voor een eerlijk inkomen voor boeren en bedrijfsoverdracht aan de volgende generatie mogelijk maakt.”