Bij het afscheidssymposium van Arie Elshout, administrateur bij Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG), vrijdagmiddag in Gouda, stond de ethiek van geld in het zendingswerk centraal. Elshout, die met pensioen gaat, was binnen ZGG verantwoordelijk voor de besteding van „kijkdooskwartjes”, zei oud-zendeling Bert de Wit in zijn bijdrage. „Maar hij was niet alleen een centenmens, maar ook een mensenmens.”

Oud-evangelist Nico van Steensel, die dertien jaar in Nigeria werkte, beschreef hoe zendelingen voor lastige vragen kwamen te staan. „Communiceert geld in een zendingssituatie christenliefde en naastenliefde? Of macht en superioriteit? Kan een instituut christelijke liefde laten zien? Op dit gebied hebben we alle fouten gemaakt die je kunt maken en vervolgens geprobeerd ze in de toekomst te vermijden.”

Tussen het ZGG-zendingsveld in Nigeria en de Nederlandse werkers en bureauorganisatie leefden regelmatig spanningen over geld. Er waren „zwalkende donoren en budgetten voor programma’s die explosief groeiden, en dat met een zendingskerk die zoekende was”, aldus De Wit. Hij beschreef hoe deputaten in Nederland soms klem kwamen te zitten tussen enerzijds het zelf handelend willen optreden en anderzijds het uit handen geven van verantwoordelijkheden.

Volgens Van Steensel wilde de ZGG voorkomen dat de kerk in Izi blijvend afhankelijk was van Nederlandse donoren. „We wilden geen vis geven, maar een hengel”, zo citeerde hij een uitspraak van Elshout. Toch is op dat punt ook leergeld betaald, aldus Van Steensel. „Het is geen Bijbels doel om ernaartoe te werken dat de zendingskerk financieel onafhankelijk is. Tegelijktijd: geld kan de relatie niet vervangen. Het oefenen van de gemeenschap van God, is dat niet de kern van de verbondenheid?”

In zijn reactie op de toespraken van Van Steensel, De Wit en van de Nigeriaanse predikant K. U. A. Iziogo, zei Elshout dat geld gedachten, machten en mogelijkheden belichaamt. „We hebben geld ontvangen; daardoor konden we zendingswerkers uitzenden. Ik zou het richting degenen die het bijeenbrachten niet fair vinden te zeggen dat geld alleen maar problemen oplevert. De Heere heeft het willen gebruiken, zodat we buiten Nederland met het Evangelie op pad kunnen gaan.”

Elshout verwees naar een werkbezoek dat hij in 2009 bracht aan Izi. Daar spiegelde hij de aanwezige predikanten een les voor die hij zelf had moeten leren. „Als we voor de Heere verschijnen, zal Hij ons niet vragen hoeveel euro’s we hebben gespaard en wat het saldo is van onze reserves. Hij zal zeggen: Ik gaf je mogelijkheden, mensen en middelen. Heb je daarmee gedaan wat je kon om de voortgang van het Evangelie te bevorderen?”