Premier May noemt zichzelf „Conservatief feminist.” In Nederlandse oren klinkt dat tegenstrijdig, maar goed, waarom niet?

Bij een feminist hoort vandaag dat hij/zij voor abortus is. Daarom „feliciteerde” Theresa May de Ierse bevolking deze week met het besluit om het verbod op abortus uit de grondwet te halen.

In de tijd dat zwangerschapsafbreking wettelijk werd geregeld –in Groot-Brittannië was dat in 1967– werd dit nog gezien als een noodmaatregel voor uitzonderlijke problemen. De leus ”Baas in eigen buik” werd door velen toch als een beetje plat en extreem ervaren.

Inmiddels is dat veranderd. Abortus is van een gezondheidskwestie uitgegroeid tot een vraagstuk van mensenrechten. Ook Amnesty International –opgericht om zich in te zetten voor mensen die vanwege hun geweten gevangenzaten, en die daarom veel steun van christenen kreeg– ziet dat sinds 2007 zo. Het VN-Mensenrechtencomité heeft de Noord-Ierse wet „onmenselijk en vernederend” genoemd.

Abortus is zo ontwikkeld tot een fundamenteel recht van de vrouw. Iets wat we moeten koesteren en waar we trots op moeten zijn. Gewoon deel van onze beschaving dus.

Zoiets trekt allerlei ”goedmensen” aan, zowel in de politiek als in de media. Wie de beschaving wil steunen, doet er dus goed aan de vrije abortus aan te prijzen.

Van alle 650 leden van het Britse Lagerhuis waren er maar enkele die betreurden dat de ‘buren’ in Ierland er massaal voor stemden het verbod op abortus uit de grondwet te halen. De Conservatief Jacob Rees-Mogg maakt geen geheim van zijn traditionele rooms-katholieke instelling. „Het leven in de baarmoeder is het beschermen waard.”

De Ierse stembusuitslag werd onmiddellijk een Britse kwestie omdat in de kleine Britse provincie Noord-Ierland abortus altijd verboden gebleven is. In 1967 was duidelijk dat de bevolking op het héle Ierse eiland (zowel Ierland als Noord-Ierland) tegen abortus was.

Nu Ierland vermoedelijk later dit jaar een wet invoert die abortus tot twaalf weken vrijgeeft, is het een logische vraag: gaat Noord-Ierland dit voorbeeld volgen?

De afgelopen week was het opvallend hoe massaal de roep aan premier May was om dit vanuit Londen te regelen. Haar woordvoerder benadrukte dat abortus een kwestie is voor het Noord-Ierse zelfbestuur. Maar velen nemen daar geen genoegen mee. Het gaat immers niet om een technische kwestie van de gezondheidszorg; het gaat hier om niets minder dan vrouwenrechten. Dat zou ingrijpen vanuit Londen rechtvaardigen. Het is opvallend hoe dit argument in de media overheerst. En hoe stil de ‘prolifepolitici’ zijn.

Voorlopig zal May dit vermoedelijk niet doordrukken. Haar Conservatieve regering is afhankelijk van de protestantse Noord-Ierse DUP. Bovendien zullen rechters de komende tijd nog antwoord geven op de eis dat Noord-Ierse vrouwen toegang willen hebben tot abortus.

Maar duidelijk is wel: door het Ierse referendum heeft het debat zich naar Noord-Ierland verplaatst. En dat debat zal maar op één manier verstommen: door de invoering van een abortuswet in die regio.