„En de Vorst des levens hebt gij gedood, Die God opgewekt heeft uit de doden; waarvan wij getuigen zijn.”

Het volk wordt overtuigd dat zij Koningsmoordenaars zijn geweest. Het volk heeft zijn Heiland en Weldoener gedood.

God heeft het wel geweten dat wanneer Hij Zijn Zoon op aarde zou zenden, alle vlees Hem zou doden. De Heere Jezus heeft dat ook wel geweten en heeft Zich laten doden, opdat ieder mens hiervan overtuigd wordt: met al uw vroomheid brengt u het zo ver, dat u uw Koning, uw God en Heiland, Die met uw zaligheid tot u komt, kruisigt, onteert en doodt.

Maar terwijl u Hem doodt, komt God en maakt Hem weer levend, en houdt Hem u opnieuw voor en geeft Zijn Geest, om deze zonde te erkennen en Jezus in geloof te omvatten. En nu vraagt God u: „Wie is nu rechtvaardig? Ik of u? U hebt Mijn Kind, Jezus, gedood, en Ik breng Hem weer uit het graf tevoorschijn! Welaan, beken dat toch! Zie Mij eens aan en keer Mij niet zo hardnekkig de rug toe! Wend u tot Mij, dan zult u gewassen zijn van al uw zonden in het bloed van Jezus Christus!”

Zo predikt dus het Evangelie: Gods gerechtigheid is overvloediger dan onze ongerechtigheid! De Heilige Geest komt over het volk! Wonderbare dag! Een dag die dikwijls teruggekeerd is in de kerkgeschiedenis en de geschiedenis van de harten van enkelen. Men is dood, en opeens herschapen en levendgemaakt!

H. F. Kohlbrugge, predikant te Elberfeld (”Preken”, 1896)