Hamas moet zich goed op escalatie rond Gaza beraden
Het was weer raak tussen Israël en de Palestijnen, de afgelopen dagen.
En goed raak ook. Palestijnse strijders vuurden tientallen mortiergranaten en raketten op Israël af vanuit de Gazastrook. Eén daarvan trof een peuterspeelzaal, die op dat moment gelukkig leeg was. Een ander projectiel kwam terecht op een huis in de regionale gemeente Eshkol. Ook daarbij vielen geen slachtoffers.
Willekeurig afgevuurd oorlogstuig, waarbij het de schuldigen niet uitmaakt welk doel wordt getroffen. Als er maar zo veel mogelijk slachtoffers vallen. Dat was –opnieuw gelukkig– niet het geval.
De Israëlische strijdkrachten reageerden adequaat. Tientallen doelwitten van terreurbeweging Hamas, waaronder wapenfabrieken en militaire trainingskampen, werden onder vuur genomen. Willekeurig afgevuurd, met als doel burgerslachtoffers te maken? Nee, zeer doelgericht, want Israël weet wel waar de échte dreiging zich bevindt.
Die houdt zich niet op onder de ‘gewone’ inwoners van Gaza. Hoewel, niet zelden worden woningen van onschuldige burgers gebruikt om wapens op te slaan. Worden raketten afgevuurd vanaf de daken van appartementencomplexen.
Maar dat is alles onderdeel van een geraffineerd plan van Hamas en aanverwante Palestijnse terreurbewegingen om de eigen bevolking als menselijk schild te gebruiken tegen de militaire overmacht van Israël. En om de internationale gemeenschap aan hun zijde te scharen.
Alsof de Israëlische vergeldingsaanvallen, bedoeld om de eigen bevolking te beschermen, bedoeld zijn om zo veel mogelijk schade aan de ‘andere kant’ aan te richten. Het is een reactie op agressie, waardoor kinderen niet fatsoenlijk naar school kunnen gaan. Waardoor het luchtalarm de afgelopen dagen tientallen keren afging, met alle traumatische ervaringen van dien.
In Nederland zijn we er inmiddels aan gewend dat op elke eerste maandag van de maand de sirenes loeien. Fijn dat het systeem werkt, is dan de algemene gedachte. In Israël is het de bittere realiteit. Want na elke alarmtoon kan seconden later een raket inslaan.
Veelal afgeschoten vanuit de Gazastrook. Eén grote openluchtgevangenis, is de gevleugelde benaming. Voor de dagelijkse beleving van de bevolking van dit kleine stukje land aan de Middellandse Zee is dat zeker het geval.
De vraag is aan wie dat ligt. De cipiers van dat levensgrote cellencomplex zouden er goed aan doen te beginnen het leven van hun mensen wat draaglijker te maken. Vervroegde invrijheidstelling is ook in het diplomatieke circuit geen onbekend fenomeen. Voorwaarde is daarbij wel het vertonen van goed gedrag.
Raketten en mortiergranaten afvuren helpt daar niet bepaald bij. Ook Israël de schuld van alle ellende geven, is natuurlijk geen excuus. Dat landt internationaal wel goed, maar biedt geen oplossing.
