Europa vermoordde in de Tweede Wereldoorlog 6 miljoen Joden. Jaarlijks op 4 mei zeggen wij: „Nooit meer.” Maar de houding van Europa tegenover Israël laat zien dat het niet van het verleden geleerd heeft. Dat werd afgelopen maand weer pijnlijk zichtbaar. Bijna had de Europese Unie inbreuk gemaakt op de soevereiniteit van Israël, door het recht te betwisten dat Jeruzalem zijn hoofdstad is en door elke Europese lidstaat het recht te ontzeggen om zijn ambassade naar Jeruzalem (terug) te verplaatsen. Polen, Tsjechië en Roemenië hebben dit besluit tegengehouden.

Voorts veroordeelde de EU Israël voor de wijze waarop het land zich verdedigde tegen de „vreedzame demonstraties” tijdens het hoogtepunt van de Gazarellen op 14 mei met 40.000 mensen, die door Hamas met Iraans geld betaald werden. Mahmoud al-Zahar, medeoprichter van Hamas, heeft echter verklaard dat het beschrijven van deze acties als „vreedzaam” een „misleiding” is en dat het „geen vreedzaam verzet” betrof. Yahya Sinwar, een andere Hamasleider, zei dat het doel van de acties was „door de grens met Israël te breken en Joden te vermoorden.” Een ander hooggeplaatst lid van de Hamas, Salah Bardawil, heeft verklaard dat „50 van de 62 dodelijke slachtoffers op maandag 14 mei lid waren van Hamas.”

Islamic Jihad, ook door Iran gesteund, stelde dat drie van haar leden bij de aanval op 14 mei zijn gedood. Hiermee staat vast, dat in ieder geval 53 van de 62 dodelijke slachtoffers terrorist waren. De anderen waren waarschijnlijk ook terrorist, of werden door Hamas gebruikt als menselijk schild. Geconfronteerd met een menigte van 40.000 mensen die door de grens heen wilden breken, geeft het doden van 62 mensen, van wie er zeker 53 terrorist waren, aan hoe het Israëlische leger met minimaal geweld haar burgers heeft verdedigd. Als Hamas door de grens met Israël was heengebroken, zou een veelvoud aan mensen aan beide kanten het leven hebben gelaten.

Rectificatie

De media, die Israël veroordeeld hebben voor onnodig en disproportioneel geweld, moeten nu met rectificatie van hun onjuiste berichtgeving komen. De landen die de Israëlische ambassadeurs op het matje geroepen hebben, dienen hun excuses aan Israël aan te bieden vanwege hun onterechte veroordeling van het land. Datzelfde geldt voor de PvdA, SP, GroenLinks, Denk en D66, die minister Blok van Buitenlandse Zaken gevraagd hebben de Israëlische ambassadeur ter verantwoording te roepen vanwege het door Israël gepleegde geweld op 14 mei. Anders verliezen deze media, landen en partijen hun geloofwaardigheid.

Mijn ervaring van meer dan 35 jaar met Israëlische en Palestijnse berichtgeving over het conflict van de Palestijnen met Israël, is dat die van Israël juist is en die van de Palestijnen onjuist, ook dit keer. Het zou dan ook raadzaam zijn dat de media en de politiek uitgaan van de juistheid van de Israëlische verslaglegging en Israël daarop ondervragen, en niet de berichtgeving van Hamas zonder nadere verifiëring over te nemen.

Ook in de Irankwestie blijkt de anti-Israëlhouding van de Europese Unie. Iran dreigt sinds jaar en dag dat het Israël van de kaart wil vegen. Israël is daarom fel tegen de Irandeal, waarbij Iran beloofd heeft geen atoomwapens te ontwikkelen. Het akkoord stelt Iran feitelijk in staat dat toch te doen en het terrorisme in andere Arabische en Afrikaanse landen, onder andere tegen Israël, te financieren. Israël heeft kort geleden het bewijs geleverd dat Iran nucleaire wapens ontwikkelt door informatie, die Iran in strijd met de deal verzwegen had, Iran uit te smokkelen. Dat was een zeer risicovolle en kostbare operatie. Zoiets doet Israël niet voor niets.

Medeplichtig

De EU, die geen antwoord heeft op de islamdreiging, weet het desondanks beter dan Israël en de VS, die de authenticiteit van de door Israël verkregen informatie hebben bevestigd. De EU kiest weer tegen Israël door het atoomakkoord door te zetten, terwijl ook de Unie zich uit de deal had kunnen terugtrekken. De immens grote druk die Iran nu op de EU uitoefent om de deal niet op te zeggen en het land te compenseren voor het wegvallen van de VS, is een veeg teken aan de wand. Iran eist nu feitelijk van Europa dat het zijn plannen financiert: eerst de vernietiging van Israël en dan die van de rest van de vrije wereld, dus ook van Europa. Met de Irandeal maakt EU zich medeplichtig aan de oorlog van Iran tegen Israël en tegen de rest van de wereld.

Nederland moet er alles aan doen om dat bloed niet aan zijn handen te krijgen en aan de EU kenbaar maken dat zij niet aan het akkoord wil meebetalen, desnoods op straffe van het verlaten van de EU. Alles beter dan weer het leven van 6 miljoen Joden –dit keer in Israël– op het spel te zetten. De geschiedenis leert dat dat ook in ons eigen belang is.

De auteur heeft als junior professional officer bij de UNHCR in Afrika gewerkt. Hij woont een gedeelte van het jaar in Israël.