Op de foto staat de schreeuwende Kim Phuc. Het 9-jarige meisje is op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. De vliegtuigbommen met napalm zorgen ervoor dat haar lichaam in brand staat. De vuurtongen verteren haar kleren in een mum van tijd.

Het afschrikwekkende beeld staat wereldwijd in veel geschiedenisboeken. Dat komt doordat een jongeman van 21 jaar, Nick Ut, op de plaats des onheils aanwezig is. Hij legt met zijn camera vast hoe Kim de hoofdweg op komt rennen. Met zijn afbeelding wint Nick Ut de fotoprijs van World Press Photo in 1972.

Na het maken van de foto brengt Ut het ernstig gewonde meisje direct naar een ziekenhuis. Lange tijd verkeert Kim in kritieke toestand. Uiteindelijk slaan de behandelingen van haar wonden aan.

De inmiddels 55-jarige Kim zet zich vanuit Canada, waar ze sinds begin jaren 90 woont, in voor psychische en medische hulp aan kinderen in oorlogsgebieden. Regelmatig reist ze naar het buitenland. Woensdag staat er voor het eerst een bezoek aan Nederland op de agenda.

Kim bezoekt ons land met een bijzondere reden. Volgende week donderdag presenteert ze bij War Child in Amsterdam haar boek ”Het napalmmeisje. Haar leven van vuur naar vrede”. De dagen na de boekpresentatie spreekt ze in Alblasserdam, Biddinghuizen, Zwolle en Ermelo.

Geestelijk keerpunt

Het boek van Kim bevat een hoopvolle boodschap. Het gaat niet alleen over het napalmbombardement. Centraler staat een geestelijk keerpunt dat Kim op 19-jarige leeftijd meemaakte.

Toen Kim in 1982 een bibliotheek in de Vietnamese hoofdstad bezocht, las ze voor het eerst in het Nieuwe Testament. In een recent interview met Christianity Today vertelt Kim hoe ze voor die tijd jarenlang tot allerlei goden had gebeden om genezing en vrede. Ze ontdekte echter dat ze haar gebeden richtte tot goden die niet bestaan.

Kim ging ook kerkdiensten bezoeken. Ze vertelt hoe ze op kerstavond 1982 rust vond en tijdens de preek werd bepaald bij de boodschap van de genade van Christus. Kim getuigt ervan hoe ze ontdekte dat Christus, Die Zelf geleden heeft, de Enige is Die genezing kan schenken.

In een interview met de Irish Times verwoordde ze het als volgt: „Na dat moment stelde ik me niet langer de vraag: „Waarom ik?” Ik dacht aan mijn neefjes van drie jaar en van negen maanden oud. Zij zijn gestorven, net als veel soldaten. Maar ik leef nog. Ik heb een andere kans gekregen om te leven.”

De beide zoons van Kim hebben theologie gestudeerd aan een Amerikaanse Bijbelschool. Daarin volgden ze het voorbeeld van hun vader, die in 2005 als theoloog afstudeerde. Het gezin is lid van een baptistenkerk in Canada. Binnen die gemeenschap zetten Kim en haar gezin zich in voor mensen die net als zij uit Vietnam afkomstig zijn en te maken hebben met moeilijke periodes in hun leven.

Zegeningen

Volgens Kim heeft God haar geleerd om dankbaar te zijn en de zegeningen te tellen in het leven. Kim kan nu, 46 jaar nadat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was, naar eigen zeggen „zelfs dankbaar zijn voor het bombardement op die weg”.