CDA-Kamerlid Van Helvert had daarop dinsdag tijdens het vragenuurtje in de Tweede Kamer aangedrongen. Hij wil via de subsidieverlening druk uitoefenen op Indonesië. Dat land „leek ooit een voorbeeld van een tolerante islamitische staat”, betoogde hij. „Maar het glijdt steeds verder af naar intolerantie.” Het land treedt namelijk „steeds extremer” op tegen christenen en homo’s, voerde Van Helvert aan. En in het regeerakkoord staat dat het Nederlandse kabinet juist voor die groepen wil opkomen, bracht de CDA’er bij Blok in herinnering.

De minister stelde dat Nederland subsidies op het gebied van ondersteuning van politie, mensenrechten of rechtsstaat juist verstrekt aan landen waar de situatie op deze gebieden „niet op het niveau is dat Nederland wenselijk acht.” Hij wil daar niet zomaar mee stoppen. „Als we dat doen, zou mijn begroting zeer overzichtelijk zijn.”

Dat neemt echter niet weg, erkende hij richting Van Helvert, „dat we wel kritisch moeten toetsen of die subsidies effectief zijn.” Blok is bereid dat te doen.

De bewindsman spreekt aanstaande zondag in Buenos Aires met zijn Indonesische collega Marsudi. Hij zal dan zijn zorgen uitspreken over de situatie in Indonesië naar aanleiding van de aanslag afgelopen zondag op drie kerken in Soerabaja, op het Indonesische eiland Java.

Van der Staaij (SGP) vroeg Blok daarop of in Indonesië jihadistische aanslagen toenemen, omdat mogelijk islamitische strijders vanuit Syrië en Irak naar Zuidoost-Azië trekken. Blok antwoordde dat Indonesië te maken heeft met terugkeerders die deelgenomen hebben aan de terroristische strijd van IS. Daarnaast is er in Indonesië sprake van islamitisch terrorisme van eigen bodem.

De ontwikkelingen in Indonesië noemde hij „zorgelijk.” Nederland is „volledig bereid” tot intensieve samenwerking met Indonesië „om het grote probleem van het islamitisch extremisme aan te pakken”, vervolgde Blok.

Beide landen werken op dat vlak al samen, zei hij. „Dat is een van de redenen waarom ik nog eens goed naar dat politieondersteuningsprogramma wil kijken.” Want, stelde hij weer in de richting van Van Helvert: „Uiteindelijk wil ik wel resultaten zien. Ik kan van geen enkele overheid verwachten dat er nooit iets misgaat in een land, maar ik kan wel van die overheid verwachten dat we, als we samen optrekken om de situatie te verbeteren en als daarvoor Nederlands belastinggeld wordt gebruikt, over een wat langere periode gemeten dan ook resultaten zien. Anders moet je kunnen zeggen: dan moeten we ermee ophouden.”