„Hij, Die Israël verstrooid heeft, zal hem weder vergaderen, en hem bewaren als een herder zijn kudde.”

Door wiens handen werd deze verstrooiing van Israël bewerkstelligd? Dat was de hand van God. Het waren niet de handen van Tiglat-Pileser of Salmanezer, Nebukadnezar of Titus. Zij waren niet meer dan instrumenten in de handen van een hogere macht. Het was die God Die alle dingen gebiedt op aarde en in de hemel, Die de twaalf stammen verspreidde over het gelaat des aardrijks. Het was dezelfde God Die Israël uit Egypte bracht met een machtige hand en hem in Kanaän plantte, die hem bij de wortels vatte en hem deed „omzwerven onder de heidenen.”

Waarom deed God dit zware oordeel Israël overkomen? Waar valt de verstrooiing van zo’n sterk bevoorrecht volk aan te wijten? Het zoeken naar het antwoord hierop is erg nuttig. Laat ons scherp acht geven op dat antwoord. De Joden zijn een „verstrooid” volk vanwege hun vele zonden. De hardigheid van hun harten en hun stijfkoppigheid, hun onboetvaardigheid en ongeloof, hun negeren van voorrechten en geschenken, hun afwijzen van profeten en boodschappers, van de hemel gezonden, en hun uiteindelijke weigering om Jezus Christus te ontvangen, de enige Zoon van de Koning.

J. C. Ryle, predikant te Stradbroke (”Profetie en gebed voor de bekering van Israël”, 1879)