Toch valt die term ook best positief in te vullen. Want zondagschristenen, dat zijn geen sabbatsgelovigen. In geestelijke zin geen bewoners van een aards, maar van een hemels koninkrijk. Voor zover ze op aarde leven, doen ze dat als pelgrims, als vreemdelingen en bijwoners, zonder vaste woon- en verblijfplaats. Niet dat de zwaartekracht van de aarde op hen geen vat heeft, integendeel. Het is de opstandingskracht van hun Heere en Heiland, de opgestane levensvorst, die ervoor zorgt dat ze hemelburgers worden en daardoor wereldvreemdelingen blijven.

Zonder opstanding van Christus geen opwekking tot nieuw leven, geen registratie in de burgerlijke stand van Zijn Koninkrijk. En precies dát wordt op zondag, de opstandingsdag, beleden, beleefd en gevierd.

Zondagschristenen? Dat zijn trekkers, juist omdat ze die vaste woon- en verblijfplaats elders hebben: in de hemel, waar Christus is. En als ontwortelde wereldburgers leren ze gehoorzaamheid aan wat Paulus in Kolossenzen 3 schrijft: „Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen die boven zijn (…) en bedénkt de dingen die boven zijn, niet die op de aarde zijn.”

In deze dagen tussen Pasen en Hemelvaart mag dat weleens benadrukt worden, ook in een ander verband: dat van het wereldgebeuren.

Deze tijd van het jaar is ook die van oplevend vakantiegevoel, waarbij de grimmige wereldkaart van het nieuws even plaatsmaakt voor de vrolijke variant met vakantieparken en kampeerterreinen. Allemaal prima natuurlijk, maar zondagschristenen doen er goed aan om op maandag de wereldkaart van Gods Koninkrijk wat vaker uit te vouwen. Want wie de dingen bedenkt die van boven zijn, die kijkt anders naar wat er zich op deze wereld afspeelt, ziet ook andere dingen. Die raakt gevoelig voor onrecht, trekt zich het lot aan van hen voor wie niemand opkomt, en vooral: die speurt de continenten af om over medeburgers te lezen of te horen. Het wel en wee van mede-ingeschrevenen in dat hemelse register gaat hen aan het hart. Juist zij kunnen wel wat extra aandacht gebruiken want hemels denken en doen wordt op tal van plaatsen wereldwijd bikkelhard afgestraft. Door maniakale seculieren, radicale moslims of fanatieke hindoes.

Op de wereldkaart van zondagschristenen lichten locaties op waar zulke lieden zich vergrijpen aan volgelingen van Koning Jezus. Hen negeren, discrimineren, bespotten, molesteren of zelfs vermoorden. Hemelburgers zijn in die zin aardsgericht. Ze speuren als pelgrims naar nieuws over medereizigers, wereldwijd. Onder het motto dat niemand achter mag blijven.