„Hij Die Israël verstrooid heeft, zal hem weder vergaderen, en hem bewaren als een herder zijn kudde.”

Waaraan is het te wijten dat de taal van de psalmen en de profeten zo slecht geïnterpreteerd wordt en dat men komt tot buitenissige verwachtingen, als zou de hele wereld bekeerd worden door de verkondiging van het Evangelie? Mijns inziens ligt dit nergens anders aan dan aan de foutieve uitleg van het woord ”Israël” en de daaruit voortkomende toepassing van beloften voor de kerken vanuit de heidenen, waarmee ze in feite niets te maken hebben. De geringste fouten in de theologie hebben altijd kwalijke gevolgen. Nimmer past iemand een verkeerde Schriftuitleg toe, of dat heeft kwalijke gevolgen en kleurt de hele toon van zijn godsdienst.

Verder wil ik dit gedeelte van mijn verhandeling laten voor wat het is. Ik ben ervan overtuigd dat haar belang niet overgewaardeerd kan worden. In feite ligt een juist begrip ervan aan de wortel van de hele Joodse kwestie en van alle profetieën aangaande de Joden. De plicht die de christenen hebben tegenover de Joden, zal nooit geheel juist begrepen worden als zij geen besef hebben van de plaats die Israël in de Schriften inneemt. Voordat ik ook maar één stap verder ga, wil ik u van deze verhandeling een duidelijke, praktische vraag stellen. Ik vraag u heel simpel: Welke betekenis hecht u aan woorden als ”Israël”, ”Jakob” en dergelijke, als u deze tegenkomt in de psalmen en de profeten van het Oude Testament?

J. C. Ryle, predikant te Stradbroke (”Profetie en gebed voor de bekering van Israël”, 1879)