Mondvoorraad onderweg
Wat proviand betreft kun je voor een lange wandeling beter te veel dan te weinig in je rugzak stoppen. Het is een geruststellend idee om genoeg mondvoorraad bij je te hebben voor alle eet- en drinkmomenten onderweg. Je weet nooit hoe het loopt. Misschien verdwaal je wel, wellicht is het enige restaurant op de route precies op maandag dicht, het kan zijn dat je nergens een watertappunt tegenkomt. Al kun je in dat geval altijd bij iemand aanbellen om te vragen of je je bidon mag vullen.
Door het autarkische oftewel zelfvoorzienende trekje in mij vind ik dat je op allerlei eventualiteiten maar het beste voorbereid kunt zijn door voldoende proviand mee te nemen. Al loop je dan de kans dat je bij thuiskomst een inmiddels gebutste appel en een pakje overgeschoten boterhammen uit je rugzak vist. Die appel eet je dan natuurlijk alsnog zo snel mogelijk op. En van de broodjes kun je wellicht de volgende dag tosti’s maken.
Wandelen vergt inspanning en kost energie, ook al heb je dat soms niet door. Regelmatig een hapje eten en wat drinken zorgt ervoor dat je het vol kunt houden. Experts adviseren om dat gewoon te doen, ook al heb je geen trek of dorst. Ik las op een wandelsite de tip om zelfs elk kwartier een paar flinke slokken water te drinken. Dat ligt bij hogere temperaturen meer voor de hand dan op een koude dag, weet ik uit ervaring. In het laatste geval zou het slim kunnen zijn om een thermoskan met thee of koffie mee te nemen. Niet alleen om je dorst te lessen, maar ook om even op te warmen.
Wat mondvoorraad betreft: je kunt natuurlijk een dagtocht lopen op louter boterhammen en bananen. Maar een beetje saai is dat wel. En energie- en chocoladerepen hebben als nadeel dat er nogal wat suiker in zit. Op warme dagen blijft daar trouwens ook weinig van over.
Bak bij wijze van variatie eens een stevige koek als tussendoortje. Met noten, fruit en ei. Zonder suiker en boter. De koek kun je thuis alvast in stukken snijden. Maar dat kan ook onderweg, als je zoals ik altijd een mes bij je hebt. Nog een autarkisch trekje.
Amandelkoek
Ingrediënten
4 (rijpe) bananen
3 eieren
150 gram amandelmeel
handje rozijnen
1 friszure appel
2 tl bakpoeder (gezeefd)
2 tl koekkruiden
snuf zout
Bereiding
Verwarm de oven voor op 175 graden. Week de rozijnen een kwartier in lauw water. Laat ze daarna uitlekken. Vet een cakeblik of een andere bakvorm in of bekleed hem met bakpapier. Schil de appel en snijd hem in blokjes.
Prak drie bananen in een kom fijn; voeg de eieren toe en klop dit met een garde of mixer tot een glad beslag. Roer er daarna de overige ingrediënten door. Schep het beslag in de cakevorm of het bakblik.
Snijd de vierde banaan in de lengte doormidden en leg beide helften op het beslag. Bak de koek in ongeveer drie kwartier bruin en gaar. Laat hem op een rooster afkoelen.
Hardgekookt ei
Weinig werk qua voorbereiding en weer eens wat anders dan een chocoladereep of een banaan als tussendoortje: hardgekookte eieren in de rugzak. Eenvoudig te vervoeren, voedzaam, houdbaar en altijd lekker. Tip: vergeet niet om een zakje of een bakje met wat zout mee te nemen. Het is trouwens ook nog eens een afvalvriendelijk hapje, zo’n ei onderweg. De eierschalen kun je zonder bezwaar in de natuur achterlaten.
Gedroogd fruit
Het ligt voor de hand om op een wandeltocht vers fruit –een appel, een mandarijn of een banaan– mee te nemen. Maar overweeg als alternatief ook eens een zakje zuidvruchten. Die smaken net even anders en –voordeel– raken niet zo snel beurs als een verse vrucht. Gedroogde pruimen en abrikozen kunnen wel erg taai en droog zijn. Kies voor dit doel daarom liefst voorgewelde: die zijn wat sappiger.
Nootjes
Altijd handig om in de rugzak te stoppen: een zak nootjes. Liefst ongebrand, want daarin zitten de meeste voedingsstoffen. Noten zijn heel voedzaam. En lekker – als je ervan houdt. Ze bevatten allerlei gezonde stoffen: vitamines, mineralen, eiwitten en meervoudig onverzadigde vetzuren. Neem er dus onderweg gerust een handje van als je maag begint te knorren of als je last krijgt van trillende knieën. Of beter nog: voor het zover is.