„Christenen trekken weg uit Irak”
Veel christenen in Irak hebben niet gewacht op de officiële machtsoverdracht van de Amerikanen aan de Iraakse regering en hebben het land al verlaten. Dat meldt het persbureau Kerknet-Vlaanderen.
Een van redenen van de uittocht is artikel 7 van de nieuwe Iraakse grondwet, waarin bepaald wordt dat de islam de officiële staatsgodsdienst is. Ook het feit dat de christenen in de uitvoerende raad geen enkel plaatsje kregen en slechts een enkele ministerpost -die van Emigratie- speelde daarin een rol.
Een plaatselijke voorganger meldt dat hij overstelpt wordt door gemeenteleden die een afschrift uit het geboorteregister willen. Volgens hem hebben al 400 gezinnen zo’n aanvraag ingediend. Zij willen weg omdat ze vrezen dat na de machtsoverdracht de chaos in het land begint.
Vooral de groep Assyrische christenen krijgt het naar verwachting zwaar te verduren. Zij worden gezien als bondgenoten van het Westen, waardoor ze lange tijd aan vervolging waren blootgesteld. De Assyrische Kerk, officieel bekend als de Assyrische Kerk van het Oosten, is de oudste ononderbroken bestaande kerk in de wereld. Geschat wordt dat tijdens de genocide onder de Assyriërs in het Ottomaanse rijk bijna tweederde van alle Assyriërs werd omgebracht. Naar schatting leven er 2,5 miljoen Assyrische christenen in het land en ruim 3,5 miljoen in het buitenland. Wereldwijd zouden er 6 miljoen Assyriërs zijn. Velen dachten dat de Amerikanen hun vrijheid en democratie zouden brengen, maar nu stellen ze vast dat die zich al te welwillend opstellen richting de moslims.
Zelfs het door de Amerikanen gesponsorde tv-station Al Iraqia, zendt vier keer per dag moslimprogramma’s uit en twee uur lang op vrijdag. Andere godsdiensten komen volgens Kerknet-Vlaanderen niet aan bod. De kerkleden voelen zich niet veilig in Irak. „Onze vrouwen worden lastiggevallen op straat en geïntimideerd om zich volgens de islamitische traditie te kleden, onze bedrijven worden platgebrand.”
Een priester voegt eraan toe: „Wij willen blijven. Dit is ons vaderland. Maar we hebben nergens een plaats waar we naartoe kunnen. Als we opnieuw dagelijks door moslims vervolgd worden, kunnen we niet blijven. We doen een beroep op de wereld om ons te helpen en ons te garanderen dat er een zone is waar we beschermd worden, waar we in vrede kunnen leven en waar we in vrijheid onze godsdienst kunnen beleven.”