Recensie: Carol Ruiz speelt nocturnes
Pianiste Carol Ruiz uit Barcelona studeerde enkele jaren geleden af bij Alan Weiss in Utrecht. Haar eerste cd is gevuld met nocturnes, als zodanig een origineel idee. Maar hoe pakt het uit?
De nocturne is een typisch vroegromantisch stuk muziek uit de tijd dat men in het bijzonder geïnteresseerd was in de nacht, als moment van contemplatie maar ook van het onverwachte en bedreigende. Die gespletenheid komt vooral tot uitdrukking in de nocturnes van Chopin waarin een min of meer heftig middendeel wordt omlijst door twee kalm voortkabbelende delen.
Op deze cd speelt Ruiz twee van Chopins nocturnes, en nog negen nocturnes van evenzoveel andere componisten. Daar zitten bekende namen tussen, zoals Debussy, Satie en Fauré, maar ook minder bekende, zoals de Ier John Field. Hij is de ‘uitvinder’ van het genre, en werd daarbij geïnspireerd door bijvoorbeeld sentimentele gedichten zoals ”Night Thoughts” van Edward Young. Verder treffen we landgenoten aan van Ruiz (Mompou, De Falla, Blancafort) en van onszelf (Jurriaan Andriessen). De meest virtuoze nocturne is die van de Rus Skriabin, voor alleen de linkerhand.
Ruiz heeft een fraai toucher, geknipt voor deze wat mijmerende muziek. En denk niet dat een nocturne eenvoudig te spelen zou zijn omdat het tempo niet te hoog ligt. Integendeel, het spelen van nocturnes vergt veel precisie en een uitermate delicate aanslag, zowel links als rechts.
Ruiz heeft het allemaal. En toch… Een hele cd met nocturnes, waarvan een aantal niet het niveau van Chopin of Fauré haalt, is wel veel.
De piano staat er mooi op, maar het booklet bevat wel erg weinig informatie.
Nocturnes – Carol Ruiz, piano; Excellent Recordings (ER 129517); € 14,95; bestellen: www.bestelmuziek.nu