Vooral plastic blijft nat, en daarvoor zijn twee natuurkundige processen verantwoordelijk. Metaal, glas en keramiek nemen van nature tijdens de wascyclus meer warmte op en houden die ook beter vast. Na afloop stralen ze die warmte langzaam maar zeker uit, waardoor het natte oppervlak droog dampt. Plastic heeft die warmtebuffer niet en blijft dus nat. Daarnaast hebben metaal, glas en aardewerk een hydrofiel –letterlijk waterminnend– oppervlak. Water heeft de neiging zich daarop als een dunne film te verspreiden. Op een hydrofoob (waterafstotend) oppervlak zoals plastic kruipt water juist al een dikke druppel bij elkaar en dat helpt ook niet echt als die vloeistof moet verdampen.

Een vaatwasser is een apparaat dat minstens een uur nodig heeft voor iets wat je zelf in een kwartier kunt en twee keer aandacht vraagt in plaats van maar één keer, zei iemand eens. Het is duidelijk dat hier niet echt een liefhebber van dit apparaat aan het woord is, maar er zit wel een kern van waarheid in. Handafwas is zo slecht nog niet, al was het alleen al voor het milieu en de onderlinge band. Vandaar wellicht dat vooral mensen die de vaat alleen moeten doen zo graag een vaatwasser als maatje te hebben.