„De dijk heeft echt een enorme belasting weerstaan”, zei projectleider Goaitske de Vries. „Er stond water tot aan de kruin van de dijk en bovenop zijn containers de afgelopen week ook bijna tot het maximum met water gevuld. Nu we dit weten kunnen we berekenen of dijken met een lichtere stalen constructie erin ook veilig zijn.”

Dijkenbouwers in de hele wereld hebben gewacht op het inzakken van de Nederlandse dijk in Eemdijk, een dorp aan de rivier de Eem dat in de gemeente Bunschoten ligt. Tientallen meetinstrumenten en satellietbeelden hebben elke beweging van het dijklichaam vastgelegd. Dat levert nieuwe gegevens op waar dijkenbouwers wereldwijd tientallen jaren mee vooruit kunnen, aldus een woordvoerster van het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP), waarin de waterbeheerders samenwerken. Data die tot nu toe werden gebruikt, waren al twintig jaar oud.

In Nederland moet de komende tien jaar ruim 1100 kilometer rivierdijk worden versterkt om extreem hoogwater in de toekomst te kunnen weerstaan. Wetenschappers en waterbeheerders zoeken naar nieuwe manieren om de dijken steviger te maken zonder ze steeds hoger te maken.

Een methode is het slaan van een stalen damwand in een dijk. Dat gebeurt hier en daar al, maar tot nu toe was niet bekend hoe zwaar zo’n damwand precies moet zijn. Een paar centimeter minder dik scheelt miljoenen op het totale project van het versterken van de Nederlandse rivierdijken, waar ruim 7 miljard euro voor is uitgetrokken. De Vries: „We hebben eerder al een gewoon stuk dijk laten inzakken. We kunnen nu ook vergelijken hoe een versterkte dijk zich verhoudt tot dijken die alleen van zand en klei zijn opgebouwd.”