De 28-jarige Van Wieren was sinds een cafébezoek in Kloosterburen op 1 januari 2016 vermist. Hij werd enkele dagen later in het Groningse dorp teruggevonden in de tuin van P. (28). Van Wieren was 23 keer met een mes gestoken.

Volgens het hof staat vast dat Van Wieren door P. en diens vriendin Desiree G. in hun woning is gedood. G. gaf hem het mes aan en sloeg zelf Van Wieren met een stofzuigerbuis. Voor een vooropgezet plan is onvoldoende bewijs. Daardoor wordt P. veroordeeld voor doodslag en niet moord, aldus de rechter.

Het stel kreeg vorig jaar bij de rechtbank in Groningen een celstraf van acht jaar en tbs met dwangverpleging. P. ging in hoger beroep, G. niet. Het Openbaar Ministerie eiste in hoger beroep tien jaar en tbs tegen P. In de ogen van het OM was een hogere straf ten opzichte van G. op zijn plaats omdat P. een groter aandeel in het misdrijf had. Zo zou hij sporen hebben uitgewist. Ook begroef hij Van Wieren tweemaal, omdat de eerste kuil niet diep genoeg was.

Het hof vindt de geëiste tien jaar nog te weinig. Van Wieren is met „fors en ongeremd geweld” om het leven gebracht, stelt de rechter. Dit zou onder meer uit forensisch onderzoek blijken. Ook rekent het hof het P. zwaar aan dat hij zijn daad gerechtvaardigd vindt. P. verklaarde bij de behandeling van de beroepszaak dat hij handelde uit noodweer. Hij kon naar eigen zeggen Van Wieren bij een ruzie over drugs niet aan omdat hij stomdronken was. „Ik moest mij verdedigen in mijn eigen huis tegen een wildvreemde”, zei P. op de zitting. „Hij stond strak van de harddrugs. Het was gewoon een junk. Ik kon niet anders.”

Een ongeloofwaardige uitleg, vindt het hof. De rechter ziet geen ruimte voor een andere conclusie dan dat Van Wieren door een „nauwe en bewuste samenwerking” tussen P. en G. om het leven is gebracht.