„In 1977 ben ik gevraagd voor de schaduwfractie, omdat men een financiële deskundige zocht”, blikt Lok terug op de start van zijn politieke carrière. „Een raadslid van een andere partij schreef de financiële paragraaf voor de inbreng van de SGP in de raad. Omdat ik bij Defensie met de militaire administratie te maken had, kwam ik in beeld.”

Na de verkiezingen in 1978 nam Lok als niet-raadslid plaats in de commissie welzijn. De SGP behaalde vier zetels, maar als zesde van de kandidatenlijst viel hij uiteraard buiten de boot. Nog geen drie jaar later mocht de toen 34-jarige Doornspijker alsnog in de raad zitting nemen. Na het overlijden van een SGP-raadslid was er een plaats vrij en de nummer vijf van de lijst bedankte voor de eer.

Koud drie jaar raadslid kreeg Lok in 1984 al de wethoudersscepter toegewezen. Eerst in deeltijd, vanaf 1994 fulltime. „Ik had een mooi, maar zwaar pakket met Openbare Werken, Ruimtelijke Ordening, Verkeer en Milieu. Ik heb al die jaren goed kunnen werken. Natuurlijk hadden we binnen het college wel eens meningsverschillen, maar nooit ruzie.”

In 1998 nam SGP’er G. Wijnne zijn wethouderszetel over en ging Lok weer verder als raadslid. Nu vindt hij het welletjes. „Ik had eigenlijk al eerder willen stoppen. Je moet niet te lang wethouder of raadslid willen zijn. Anders ben je in de politiek met je eigen hobby’s bezig. Het is goed voor de doorstroming als mensen niet altijd op hun post willen blijven. Natuurlijk is het na verkiezingen niet verstandig de complete fractie te vernieuwen, want een stuk continuïteit is gewenst. Maar niemand leert het zwemmen aan de kant. Dat moet je echt in het water doen.”

Lok maakt graag plaats voor een nieuwe generatie. „Misschien ben ik al te lang actief geweest. Je moet als partij de jeugd erbij willen betrekken. Daarmee bedoel ik niet dat je ouderen direct moet afschrijven. Ik hecht aan een goede mix van 55-plussers en jongeren. Ik geef graag het stokje over aan mijn opvolger, J. Krooneman.”

Wat Lok het meeste zal bijblijven van zijn lange politieke loopbaan? „Bij Defensie heb je collega’s en in de politiek alleen maar concurrenten. Met je collega’s kun je het zakelijk niet altijd eens zijn, maar je drinkt een kop koffie met elkaar en het is weer opgelost. In mijn laatste periode als wethouder merkte ik vaak dat de andere collegeleden soms besluiten namen om bij de kiezer in het gevlei te komen. Dat moet je als bestuurder niet willen. Je moet een beslissing nemen die goed is voor de hele bevolking.”

Dat het mes ook in eigen SGP-vlees kan snijden, vindt Lok geen probleem. „Veel gemeenten in onze regio gaan soepel om met bouwregels. Ook de gereformeerde gezindte kan daar erg flexibel in zijn. Maar ook SGP’ers moeten zich gewoon aan de regels houden. Het bouwen van een huis heeft niets met christelijke gewetensvrijheid te maken. Voor mij zijn alle burgers gelijk. Helaas ben ik soms onder druk gezet om mensen uit eigen kring een voorkeursbehandeling te geven.”

Lok is zich ervan bewust dat zijn openheid hem wel eens parten heeft gespeeld. „Ik heb in het leger geleerd te zeggen wat ik bedoel en te bedoelen wat ik zeg. Dat ik daarbij op andere mensen wel eens te hard of te rechtlijnig overkom, doet me verdriet. Het is nooit mijn bedoeling geweest anderen te kwetsen.”

De SGP zit in Elburg al sinds 1974 onafgebroken in het college, nu met CDA, ChristenUnie en Algemeen Belang. Lok is bevreesd dat daar een einde aan kan komen. „Een belangrijk deel van de gemeenteraad wil een minder behoudende koers. De ChristenUnie haalt de PvdA soms links in om het meest sociale gezicht te hebben. Veel van de koers in Elburg hangt af van de vraag wie over een paar jaar ChristenUnie-burgemeester drs. H. Visser opvolgt.”

Bang dat hij het politieke strijdtoneel zal missen, is Lok niet. Hij blijft actief opkomen voor de belangen van defensiepersoneel. De Doornspijker zit onder meer in het hoofdbestuur van de Nederlandse officierenvereniging en in het veteranenplatform. „Ik ben uitgezonden geweest naar Albanië en Bosnië en dus ben ik voor defensiebegrippen een jonge veteraan. Als militair was ik gewend om de drie jaar van functie te veranderen, dus misschien heb ik daarom minder moeite met afscheid dan anderen zouden hebben.”