Eind vorige maand bracht het Reformatorisch Dagblad naar buiten dat Somalische christenen in het geheim moeten samenkomen. De paar Somalische christenen die hun overstap wel openbaar maakten, zijn bedreigd. Een vrouw werd in een kamer opgesloten en kreeg te maken met geweld. Zij werd met haar hoofd tegen een muur geslagen en moest Koranrecitaties aanhoren. Van een ander circuleert een foto op internet met de oproep haar te doden. Dat is Nederland anno 2018.

ChristenUniefractievoorzitter Segers gebruikte woensdag het Algemeen Dagblad om zijn zorgen over deze ontwikkelingen naar buiten te brengen. Het bedreigen en mishandelen van moslims die afstand nemen van hun religie verdient een strengere aanpak, zo luidt zijn boodschap. Ook bepleit hij zwaardere straffen voor antisemitisch geweld.

Het is een goede zaak dat de politicus aandacht vraagt voor deze kwesties. Maar het is nu ook zaak om door te pakken. Te vaak roepen politici via de media allerlei zaken, maar in de praktijk verandert er weinig of niets. De ChristenUnie draagt momenteel mede regeringsverantwoordelijkheid en heeft dus wel wat in de melk te brokkelen.

De vraag is echter of zwaarder straffen de enige oplossing is om bedreigingen aan het adres van ex-moslims en antisemitisme tegen te gaan. Hier ligt met name een taak voor de islamitische leiders in ons land. Want zowel het antisemitisch denken als het bedreigen en mishandelen van ex-moslims komt vooral voor bij islamieten. Als moslimleiders zouden zeggen dat dit soort uitwassen niet wenselijk is, zou er al heel wat gewonnen zijn. Dat zou niet alleen vertrouwenwekkend zijn in de richting van de ex-moslims en joden, maar ook richting de hele samenleving. Zou de overheid hierin geen stimulerende rol kunnen vervullen?

Maar de spa mag ook nog wel een steekje dieper gaan. Dat gebeurde maandag in ieder geval wel tijdens de bijeenkomst die de ChristenUnie in Den Haag belegde met zo’n 75 voorgangers. Een vertegenwoordiger van de Koptische Kerk in Egypte noemde de islamisering van ons land „gevaarlijk voor de samenleving.” Segers stelde daarop dat er in Nederland godsdienstvrijheid is en dat het diepste probleem niet de sterke islam is, maar een zwakke kerk. Dat is allemaal waar. Maar feit is ook dat integratie nauwelijks van de grond komt, zelfs niet in kerkelijk Nederland. De staat kan Nederland niet christelijker maken, zo stelde Segers maandag terecht, maar meer erkenning en waardering van het joods-christelijk verleden en karakter van onze samenleving zou zeker niet misstaan.