Het is fijn om het laatste stukje van iemands leven te mogen meelopen. „Wat heb ik dat ik niet heb ontvangen.” Die woorden heb ik altijd in mijn achterhoofd. Van ouderen kun je veel leren. Als je wilt weten hoe dat werkt, kom dan maar bij ons in Elim kijken.

Toen ik de overstap maakte van het huishouden naar de zorg, ‘mocht’ alles nog. Medische verrichtingen? Geen probleem, we leerden het in de praktijk. Dat veranderde met de invoering van het zogeheten BIG-register. Toen kwamen er meer beroepseisen waaraan je moest voldoen. Op m’n 23e ben ik de opleiding IG-verzorgende gaan volgen.

Het imago van de zorg is niet altijd positief: je werkt hard en krijgt weinig. Daar ben ik het niet mee eens. De werkdruk is niet groter, maar anders geworden. Fysiek is het nu veel minder zwaar dan vroeger. Toen ik begon, waren er nog geen tilliften. De eerste waren van die takelmachines, we moesten de mensen stukje bij beetje omhoog zien te krijgen. Dat ging echt met horten en stoten. Nu druk je op een knopje en klaar. Het werk is ook overzichtelijker doordat we meer met de computer doen. Zolang er geen storingen zijn tenminste, want dan kun je direct niets meer. Als ik vroeger iets wilde terugzoeken over een bewoner, moest ik gaan terugbladeren in jaargangen. Nu klik ik gewoon een periode aan.

Dat er nu meer overleg is over de zorg, maakt het werk intensiever. De tijd van „Dit is ons aanbod, punt”, is echt helemaal voorbij. Het welzijn van mensen is belangrijker geworden, dat staat zelfs voorop. Ik vind het goed: als je niet lekker in je vel zit, heeft dat invloed op je lichamelijke gesteldheid. We proberen op allerlei manieren mensen een goed gevoel te geven.

Stel, een bewoner houdt veel van kinderen en er komt iemand langs die net een baby heeft gekregen. We kunnen dan proberen die twee met elkaar in contact te brengen. Soms komen er ook dieren in huis. In de winter maken we samen met de bewoners voedselkettingen voor vogels. Als je ziet hoe enthousiast de mensen daarmee bezig zijn… De zorg is nu belevingsgerichter, afgestemd op persoonlijke omstandigheden. De band die ik met bewoners heb, is daardoor sterker geworden.

Medische taken vind ik interessant, maar ik geniet het meest van de omgang met mensen. Ik heb de coördinatie over acht cliënten, zoals wij de bewoners officieel noemen. Eigenlijk vind ik gewoon alles aan mijn werk leuk. Zelfs de administratie.

Sinds vijf jaar heb ik wekelijks een kantoordag. Eerder deed ik het papierwerk tussen de bedrijven door. De nieuwe werkwijze is wel beter, omdat we als verzorgenden steeds meer verantwoordelijkheden krijgen. Ik schrijf plannen, doe de personeelsformatie.

Ook denk ik mee over het beleid, bijvoorbeeld over familieparticipatie, waar we op onze afdeling enthousiast mee bezig zijn. Familie en andere naasten worden steeds meer bij de zorg voor bewoners betrokken.

Deze taken moet je allemaal wel leren, maar ik vind het bijzonder dat ik ze mag doen. Als ik zie hoe ik nu soms met mijn leidinggevende overleg; het gebeurt veel meer op een gelijkwaardig niveau. Dat komt door mijn ervaring én doordat de organisatie transparanter is geworden. Iedereen hier weet wat er speelt, we doen het met z’n allen.

Het is helaas moeilijk om personeel te vinden in de ouderenzorg. Er is een groot aanbod van leerling-verzorgenden, maar veel van hen trouwen, krijgen een kindje en keren dan terug voor een deeltijdbaan. Of helemaal niet.

Persoonlijk vind ik: als je tot een huwelijk mag komen en je krijgt kinderen, dan moet je er voor hen zijn. Maar ik ben blij en dankbaar dat niet iedereen dat principe heeft. Want dan zou het personeelstekort in de zorg nog groter zijn.

Ook bezield werker? Stuur een mail naar econ@refdag.nl.

Loopbaan Joke Moree

Joke Moree werd geboren in Rotterdam en verhuisde op haar twaalfde naar Alblasserdam. Daar deed ze de huishoudschool.

Op haar zeventiende kreeg ze een baan in de huishouding van verzorgingshuis De Waard, nu de Alblashof in Alblasserdam. Met haar ouders verhuisde ze in 2000 mee naar Elspeet, waar ze voor hen bleef zorgen.

Ze is niet getrouwd. Naast haar baan van 28 uur bij Elim doet ze het huishouden voor haar vader. Haar moeder is in 2006 overleden.