Column (Leendert van Wezel): Huntington anno 2018
Ik had al wel vaker over het boekje gehoord, ”De Bank des geloofs” van de Britse predikant William Huntington (1745-1813). In dit boek doet Huntington verslag van de talloze keren dat God zijn gebeden verhoorde.
De nadruk ligt daarbij vaak op gebeden om stoffelijke zaken. Vanuit de nood van diepe armoede bad Huntington vaak en intens om geld, om eten, om onderdak, om nieuwe kleren. Of om een paard.
En keer op keer was er redding. Een onbekende man vroeg hem of hij de maat mocht nemen om een nieuwe jas voor hem te maken. Op het moment dat er geen eten meer op tafel stond, lag er een vers dood konijn langs de weg. Een terugkerend refrein is de lof aan God, „Die weet wat u nodig hebt, nog voor u het gevraagd hebt.”
Al lezend zag ik de enorme kloof die er is tussen het strikt afhankelijke leven van iemand die alles, zelfs zijn ontbijt, van God af moet bidden en mijn leven als christen in een welvarend westers land.
Uit de zogenoemde boekenbak waarin een collega op het werk boeken te koop aanbiedt, kocht ik ”Vrees niet, geloof alleen…” van de Engelse predikant Martyn Lloyd Jones (1899-1981). Lloyd Jones schreef het boek in een naoorlogse wereld, waarin veel christenen worstelden met ”het probleem van de geschiedenis”. Na twee wereldoorlogen was voor velen de vraag hoe je die gebeurtenissen in overeenstemming kon brengen met je geloof als christen.
Aan de hand van Habakuk voert Lloyd Jones christenen terug naar een onvoorwaardelijke Godsvertrouwen. Want in Hem alleen ligt het antwoord dat rust geeft: „Want als deze dingen beginnen te geschieden, heft uw hoofden omhoog, omdat uw verlossing nabij is.”
Verwachting! Al lezend zag ik de enorme kloof tussen de door hem geschetste levende toekomstverwachting en de gerichtheid op het hier en nu die ook aan ons, hedendaagse christenen, niet voorbijgaat.
Nu stond ik na het lezen van deze twee boeken bijna op het punt om te concluderen hoe slecht het vandaag de dag gesteld is met ons christenen. Met onze afhankelijkheid en onze toekomstverwachting. Net op tijd besefte ik dat dit een verkeerde afslag is, waarop niets goeds te vinden is. Ons wentelen in die conclusie is zoiets als ronddraaien in de modder. Want mensen waren vroeger van nature niet heiliger of vromer dan nu. Maar God werkt nog steeds!
Juist de afgelopen weken sprak ik iemand met een hedendaags Huntington-verhaal. Een verhaal van nood, gebed en bijzondere verhoring. Drie eeuwen na Huntington is God nog Dezelfde. En ook nu verandert God nog mensen en geeft Hij ze verlangen naar Zijn toekomst. Wat hebben we, ook vandaag, een wonderlijke, trouwe, genadevolle en heerlijke God!