Prinses Margriet, die vorige week met echtgenoot Pieter van Vollenhoven haar 51e huwelijksdag vierde, heeft herhaaldelijk gezegd dat leeftijd op zich geen reden is om te stoppen met werken. Tegelijk is ze zich er van bewust dat ze niet het eeuwige leven heeft of dat lichamelijke klachten dat werken kunnen belemmeren. „Ik heb geen glazen bol”, antwoordde ze vorig jaar dan ook toen ze aan het einde van een bezoek aan haar geboorteland Canada werd gevraagd of ze er in 2020 bij de viering van de 75e verjaardag van de bevrijding weer bij zou zijn.

Behalve Canada, waar ze op 19 januari 1943 tijdens de ballingschap van de koninklijke familie werd geboren, lopen het Rode Kruis en zorg voor de gehandicaptensport als rode draden door het leven van prinses Margriet. Bij het Rode Kruis is ze al sinds haar verlovingstijd betrokken, en in 1980 zette ze zich al in voor de Paralympische Spelen in Arnhem. Die betrokkenheid is gebleven. Volgende maand is ze als erevoorzitter van het Nederlandse Rode Kruis bij de herdenking van de Watersnoodramp en in maart reist ze als lid van het erebestuur van het IPC naar Pyeongchang voor de Paralympische Winterspelen.

Zelf schaatsen doet ze ook, maar dan voor het goede doel tijdens de door zoon prins Bernhard opgezette Hollandsche 100, wanneer geld wordt opgehaald voor onderzoek naar lymfeklierkanker.