Om drie uur donderdagmiddag steekt het Olsterveer de IJssel over van Welsum naar Olst. Voorlopig voor het laatst. Eerder op de dag heeft eigenaar Hendrik Schuitema besloten zijn dwarskabelpont uit 1982 stil te leggen.

„Je ziet dat het water per uur stijgt”, legt Schuitema om kwart voor drie uit. „Dan moet je een afweging maken. Het leek me niet verantwoord om tot zeven uur donderdagavond –na de spits– door te gaan. Daarom stoppen we om drie uur. Het gaat om de veiligheid.”

Het is niet voor het eerst dat het Olsterveer tijdelijk buiten gebruik is. „Het gebeurt een paar keer per jaar. Vlak voor Kerst hebben we nog twee dagen stilgelegen”, zegt Schuitema. Voor gemiddeld duizend automobilisten per dag betekent dit dat ze een andere route moeten nemen, via Zwolle of Deventer. „Dat kost al gauw 40 minuten extra reistijd.”

De laatste keren dat de pont deze middag vaart, is het drukker dan normaal, merkt veerman Bart Diestelhof. Diverse werknemers gaan vanwege de maatregel eerder naar huis om nog gebruik te kunnen maken van de veerdienst. Woensdagavond stopte ook de veerpont tussen Wijhe en Heerde vanwege het hoge water al met varen.

Onderhoud

Hoe lang het Olsterveer precies stil blijft liggen, is lastig te zeggen. Diestelhof: „Het gaat zeker een paar dagen duren. De vorige keer, in december, zagen we het water in Duitsland al zakken toen we hier uit de vaart gingen. Nu is het daar nog steeds aan het stijgen. Het gaat hard. Dat betekent dat het langer zal duren voordat we de overtocht weer kunnen maken.”

Voor Diestelhof en zijn collega Patrick Broks betekent dit geen onverwachte vakantie. Zodra de pont bij Olst voor anker ligt, gaan ze aan de slag met onderhoud. „Deuren schuren en schilderen en motoronderhoud”, zegt Broks die al acht jaar veerman is.

Diestelhof werkt tweeënhalf jaar op de pont, die in twee tot drie minuten de IJssel oversteekt. Eerder was hij negen jaar beroepsmilitair en werkte hij als leidinggevende in een distributiecentrum van een supermarkt. Van zijn overstap naar de veerdienst kreeg hij geen spijt. „Ik ben lekker buiten en onder de mensen. Bovendien woon ik hier in de buurt.”

Zijn werk vindt hij afwisselend. „De overtocht is hetzelfde, maar de omstandigheden zijn steeds anders. Laag water, hoog water, vorst. Gisteren hadden we nog storm. Met de seizoenen zie je de natuur veranderen.”

Brood en pizza

Zeven automobilisten en een voetganger arriveren net op tijd voor de laatste oversteek van Olst naar Welsum. Een houten bankje langs de IJssel staat inmiddels tot het zitgedeelte onder water. „Daar kun je niet meer op picknicken”, zegt Diestelhof.

Antoinet Buter loopt de pont af en pakt haar fiets die ze hier heeft gestald. De inwoner van Welsum neemt zo’n vier keer per week de pont om in Olst boodschappen te doen of vrienden te bezoeken. Deze middag is ze speciaal wat eerder naar de supermarkt in Olst gegaan, om nog met de laatste pont terug te kunnen, vertelt ze met een brood in haar hand. Een pizza heeft ze net onder de bagagedrager gedaan.

„Het is wel een mooi gezicht”, zegt Buter, kijkend naar het omliggende gebied dat al voor een deel onder water staat. Als ze de komende dagen een boodschap nodig heeft, moet ze op de fiets naar Epe, een rit van 35 minuten. Ze noemt het lastig, maar relativeert dit meteen. „Vroeger was de pont volgens mij vaker uit de vaart dan tegenwoordig. Er zijn ergere dingen.”

*