Op jacht naar goudplevieren
Dagenlang hadden we over de bergen gestruind in Midden-Noorwegen. Op zoek naar goudplevieren. Dat bleek een stuk moeilijker dan verwacht. Eindelijk hadden we succes. Maar dat viel nog vies tegen. Ik had allerlei verhalen gehoord over goudplevieren in het broedgebied die bijna handtam zijn en waar je onbekommerd foto’s van kunt maken. Nou, deze niet dus. Zodra we ze op minder dan 50 meter naderden, gingen de vogels op de wieken, om pas heel veel verderop weer neer te strijken.
Na een paar pogingen gaven we het op; het laatste wat je als natuurliefhebber wilt is wel het verstoren van het onderwerp. Dus ons bezoek aan Noorwegen leverde geen enkele acceptabele foto op van de goudplevieren. En dat terwijl het juist een van onze doelsoorten was in het kader van onze missie om Nederlandse wintergasten in hun broedgebied te observeren en te fotograferen.
Toen we terug in Nederland waren, zagen we binnen een paar dagen alweer goudplevieren in de weilanden in de buurt. De vroegste trekkers, die waarschijnlijk niet met succes gebroed hadden in het hoge noorden. Binnen een maand was hun aantal opgelopen tot meer dan duizend. Ook bij ons zijn ze lastig te fotograferen, maar uiteindelijk lukte dat perfect door de karakteristieke fluittoon te imiteren.
