Anke (27) en Marco (31) leerden elkaar kennen tijdens hun studie maatschappelijk werk en dienstverlening aan de Christelijke Hogeschool Ede. Zij was afkomstig uit de Randstad. „Ik had al lange tijd in Den Haag en omgeving gewoond en voelde me erg verbonden met de Havenkerk in de Schilderswijk, waar mijn vader sinds 2005 predikant is. Toen ik in Ede ging studeren, wist ik al: ik wil terug naar Den Haag en naar de Schilderswijk.”

Marco groeide in het Zuid-Hollandse dorp Stellendam op in een gezin dat lid is van de gereformeerde gemeente in Dirksland. „Via Anke kwam ik in aanraking met de Schilderswijk. Ik wist dat het een multiculturele wijk is, maar had er verder geen beeld bij.” Hoewel het contrast tussen Stellendam en de Haagse aandachtswijk groot is, beweegt Marco zich soepel in zijn nieuwe woonomgeving. „Ik heb veel gereisd, vooral in het Midden-Oosten. Zo heb ik een jaar in Israël gewoond om Hebreeuws te leren en daar vrijwilligerswerk gedaan in een hostel. Andere culturen zijn me niet onbekend.”

Anke: „Marco was het liefst naar het buitenland gegaan, maar daar voelde ik niet veel voor. Toen het duidelijk was dat we in Nederland zouden blijven, gingen we op zoek naar woonruimte in Den Haag. Nadat we in september 2015 zijn getrouwd, hebben we eerst in een portiekwoning elders in Den Haag gewoond, met Polen en Turken als buren.”

Armoede

Een halfjaar geleden betrok het echtpaar een koophuis in de Schilderswijk. De voorgevels in de Rembrandtstraat dateren van eind achttiende eeuw, de achterliggende woningen zijn later herbouwd. „In deze straat wonen vrij veel autochtonen en Surinamers. Iets verderop zijn meer sociale huurwoningen en is het beeld veelkleuriger”, zegt Anke, die als ambulant hulpverlener bij de stichting Timon in Rotterdam werkt.

Anke typeert de Schildersbuurt als „een wijk met veel kwetsbare mensen.” Marco: „De armoede speelt zich wel grotendeels achter de voordeur af. Veel bewoners komen uit een cultuur waarin schaamte een sterke rol speelt.”

Over het algemeen is het rustig in de wijk, zegt Anke. „Maar soms clasht het.” Marco: „Het is jammer dat de Schilderswijk vooral negatief in het nieuws komt, bijvoorbeeld als er rellen zijn. Meestal gaat iedereen hier gewoon zijn gang, zonder problemen.”

Zelf maakten ze een enkele keer onrust mee. Marco: „Toen Marokko zich kwalificeerde voor het wereldkampioenschap voetbal barricadeerden Marokkanen de straten. Er ontstond een gespannen sfeer, zeker toen de politie erbij kwam.” „Op zo’n moment kun je beter omrijden dan doorrijden”, zegt Anke.

Bezoek moskee

Het echtpaar spreekt af en toe wijkbewoners. Anke: „Met onze naaste buren hebben we goed contact. De overburen kennen ons nu van gezicht en zwaaien als we uit de auto stappen. Het kost tijd om mensen beter te leren kennen en een band met hen op te bouwen.”

Anke vindt het belangrijk om als christen aanwezig te zijn in de overwegend islamitische buurt. „Het is wel zoeken hoe je daar verder handen en voeten aan geeft. Op dit moment zijn we betrokken bij een christelijke kinderclub in de wijk Transvaal.”

Afgelopen zomer bezocht Marco, werkzaam bij een Haagse instelling voor begeleid wonen, met enkele mannen van de Nederlandse gereformeerde Havenkerk een Turkse moskee in de wijk. „Als je hier als Nederlander een theehuis bezoekt, denken mensen al snel: Hij is verdwaald óf hij is een toerist of een controleur van de gemeente. Dan word je in eerste instantie met enige argwaan bekeken.”

In de Turkse moskee was het ijs snel gebroken. „We werden gastvrij ontvangen, hebben kennisgemaakt met enkele mannen en laagdrempelig gesproken over islam en christendom. Een van onze gemeenteleden spreekt Turks en probeert het contact aan te houden.”

In februari verwacht het echtpaar een baby. Is de Schilderswijk voor een kind een goede plek om op te groeien? Anke: „Dat vind ik best een lastige vraag. Ik heb in mijn jeugd een paar jaar in Katwijk gewoond, waar ik rustig op straat kon spelen. Hier zal ik mijn kind misschien minder makkelijk alleen naar buiten laten gaan. Dit is een buurt waarin zeker niet alle kinderen lieverdjes zijn.” Tegelijk verwacht ze straks sneller contact te krijgen met andere vrouwen. „In gedachten zie ik me al als blanke zitten tussen de Turkse en Marokkaanse moeders in een speeltuintje in de buurt.”