Het incident in de Heerhugowaardse gevangenis gebeurde vorig jaar november. Bewaarders hoorden volgens de officier „een gil die door merg en been ging” en troffen het slachtoffer even later kruipend over de vloer aan. Hoewel ze zijn ogen in de doucheruimte direct uitspoelden en de man dezelfde middag nog werd geopereerd, ziet hij sindsdien met zijn linkeroog vrijwel niets meer. Rechts heeft hij nog maar beperkt zicht. Ook is hij blijvend verminkt.

Volgens de aanklaagster is niet duidelijk geworden waarom de verdachten „een appeltje te schillen” hadden met het slachtoffer. De twee, veroordeeld wegens geweldsmisdrijven, hebben nauwelijks iets losgelaten en ontkennen hun aandeel. Het slachtoffer heeft alleen gezegd dat hij op de afdeling onenigheid had gehad. Wel werd hij getipt dat er plannen waren hem „te pakken”.

Op de dag zelf zag liep hij in de cellengang voorbij de verdachten, van wie er volgens hem één met een bekertje stond. „Hij hoorde ‘gooien’ en ineens voelde hij zijn gezicht branden”, aldus de aanklaagster. „Hij zakte door zijn benen en werd van alle kanten geslagen en geschopt.”

Zij sprak van een „gruwelijke daad”. Hoewel het incident pas na een week werd gemeld en het onderzoek sterk is bemoeilijkt door gebrek aan technisch bewijs, vond zij dat de verklaringen van het slachtoffer voldoende worden ondersteund door getuigen.