„…En de dag des doods (beter) dan de dag dat iemand geboren wordt.”

De dood is een verandering van genietingen alsook een verandering van bezigheden. Het betekent een verandering van een meer duistere genieting in een meer heldere en liefelijke genieting van God. Ik zeg dat de beste gelovige die op deze aarde ademhaalt veel van God ziet en geniet, en openbaringen heeft van Zijn heerlijkheid, en toch nog veel in duisternis verkeert. De apostel Paulus was een man die hoge genietingen van God had. Maar terwijl hij in het vlees was, zag hij slechts als door een spiegel. „Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen gelijk ook ik gekend ben” (1 Korinthe 13:12). God zei tot Mozes dat hij Zijn aangezicht niet kon zien en leven.

De oorzaak is dat wij slechts weinig van de ontdekkingen van God kunnen dragen, omdat er zo’n machtige majesteit en heerlijkheid in alle geestelijke ontdekkingen van God zijn. Wij zijn zwak en slechts bekwaam om een weinigje van Hem te ontvangen. Wij hebben slechts duistere gedachten van God. Getuigen daarvan zijn onze tranen, zuchten, bezwaardheden en klachten, daar wij beurtelings voorwaarts en achterwaarts gaan. Job zegt: „Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet. Bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet” (Job 23:9).

Thomas Brooks, predikant te Londen (”De sterfdag van een gelovige is zijn beste dag”, 1672)